Drosophila melanogaster

Willie en Ricardo wilden toch eigenlijk wel ergens naartoe in de vakantie. Daarom zit Harrie nu samen met hen (en Elvis natuurlijk) in een huisje in Duitsland. Harrie zit trouwens in zijn onderbroek, want het is hier ontzettend warm. Dat schijnt bijzonder te zijn, want Harrie las net in de weersvoorspellingen dat het in een straal van 600 kilometer rond Nederland baggerweer is. En hij heeft gisteren toch maar 350 kilometer gereden.

Het is wel een beetje vreemd deze vakantie. Het is de eerste sinds 1994 zonder Dinie. Daardoor is het inpakken niet helemaal vlekkeloos verlopen. Zo is Harrie in elk geval zijn scheermes vergeten. Verder is hij vergeten om vlak voor vertrek nog een rondgang te maken door de koelkast en de bederfelijke dingen mee te nemen of weg te gooien.

Maar het allerergste is dat hij zich net bedenkt dat hij waarschijnlijk is vergeten om de vuilniszak uit de bak in de keuken naar de container buiten te verplaatsen. Die zak stonk de dag voor vertrek al, maar Harrie vond dat-ie het nog maar een dagje vol moest houden. In die dag heeft de familie Van Geffen nogal wat watermeloen gegeten en de schillen daarvan in de genoemde vuilniszak gedaan. Harrie maakte zich niet veel zorgen om de paar fruitvliegjes die al rond de zak cirkelden, omdat hij die de volgende dag tóch weg zou gooien.

Maar als Harrie probeert te reconstrueren wat hij voor het laatst in de keuken heeft gedaan, dan maakt een lichte huivering zich van hem meester. In de film van zijn herinnering ziet hij zichzelf de deksel van de vuilnisbak verwijderen en die naast de bak leggen. Daarna pakt hij van het aanrecht de broodjes die hij heeft gesmeerd en die legt hij op de eetkamertafel bij de laatste dingen die moeten worden ingepakt. Vervolgens ziet hij zich een aantal keren heen en weer lopen tussen de eetkamertafel en de auto met die laatste spullen, tot de tafel leeg is.

Daarna hoort hij zichzelf aan de jongens vragen of ze klaar zijn voor vertrek. Hij vraagt nog of ze hun jas bij zich hebben en twijfelt aan de waarheid van Ricardo's antwoord als die zegt dat de zijne al in de auto ligt. Maar hij vindt dat die de gevolgen van zijn soms lakse gedrag dan eventueel maar eens aan den lijve moet ondervinden. Daarom loodst hij de kinderen en Elvis naar buiten, draait de voordeur op slot, stelt het navigatiesysteem in, vraagt of iedereen zit en vertrekt dan.

Na ongeveer één kilometer beseft Harrie dat hij zélf is vergeten een jas mee te nemen. Willie zegt dat ze dan maar even terug moeten rijden. Dat kan nog best; ze zijn immers nog in Nuenen? Maar daar heeft Harrie geen zin in. Hij heeft een vest meegenomen en dat moet de jas desnoods maar vervangen.

Als hij wél terug was gegaan, had hij misschien nog gezien dat de vuilniszak nu helemaal open in de keuken staat, met de deksel ernaast en meloenschillen bovenop. Fruitvliegjes hoeven zo in elk geval niet veel moeite te doen om de schillen te vinden. En Harrie hoeft over een week waarschijnlijk geen moeite te doen om fruitvliegjes te vinden. Hij vraagt zich alleen af of er niet zó veel fruitvliegjes in huis zullen dat hij de voordeur niet meer open zal krijgen.