Vertrouwen

Dinie krijgt dus een andere baas. Wat Harrie nog niet vertelde is dat Dinie ook een dag langer gaat werken. Dat heeft ook gevolgen voor Harries werk.

Dinie en Harrie willen coûte-que-coûte geen buitenschoolse opvang voor hun kinderen. Daarom wil Harrie zijn dagen anders gaan indelen: op jaarbasis meer dagen aanwezig zijn, maar per dag iets minder uren maken. En gewoon 4 uur per week thuis blijven werken: een van de laatste extraatjes die zijn overgebleven sinds Harrie in dienst trad.

Harrie had zijn nieuwe bureauhoofd een voorstel gedaan. Een bijzonder bureauhoofd trouwens: hij is namelijk een trouw lezer van dit weblog (misschien dat ie dit verhaal maar even moet overslaan). Verder houdt hij van goede muziek. En bovenal is hij eerlijk. Hij vertelde Harrie dan ook alvast dat de directie vanaf 1 januari 2010 het thuiswerken wil verbieden.

Harrie moest daar eerst om lachen. Er wordt al 7 jaar lang geroepen dat thuiswerken moet worden verboden. Maar het schijnt nu menens te worden.

Harrie vindt het op zich prima, als er nieuwe regels komen. Maar dan moeten ze zinvol zijn en voor iedereen gaan gelden. En dan moeten degenen die zich er niets van aantrekken ook worden aangepakt.

Nu heeft Harrie sowieso al zijn twijfels bij de zin van het idee. De organisatie waar Harrie werkt roept altijd en overal dat ze vooruitstrevend en 'transparant' (braakt u s.v.p. ín en niet náást de pot) zijn. Als je dus weet dat heel Nederland steeds voller met files staat en dat thuiswerken zelfs door de opperoverheid als oplossing wordt gezien, is het vreemd dat Harries vooruitstrevende baas het juist gaat verbieden.

Het zal dus wel om de transparantie draaien bij de visionairs bij Harries bedrijf. Transparantie betekent in dit geval dan waarschijnlijk wantrouwen. Als je thuis werkt, doe je niks, is vermoedelijk het idee van de beleidsbepalers.

Nou zitten beleidsbepalers meestal plannen te bedenken in bedompte hokken en Harrie kan ze dus nauwelijks kwalijk nemen dat ze niet zien wat Harrie elke dag wél op de werkvloer ziet. Dat sommige van zijn collega's elke dag in alle vroegte klokken voor hun collega's bijvoorbeeld, zodat die dan nog wat langer in bed kunnen blijven. Omgekeerd zullen die uitslapers aan het einde van de dag wel weer klokken voor de ochtendploeg, zodat die wat eerder naar huis kunnen. En zo bouwt iedereen in die hele klokploeg mooi wat extra vrije dagen op.

Harrie zou de collega's die níet klokken, om 10 uur binnenkomen, tussen de middag 2 uur gaan wandelen, om 4 uur weggaan en noteren dat ze 8 uur hebben gewerkt trouwens óók niet graag de kost geven. Maar voor al deze mensen geldt wel: ze zijn op de werkvloer gesignaleerd en dus is het in orde. Thuiswerkers zijn vanuit de beleidskamers zéker onzichtbaar en dus in principe verdacht.

Harrie snapt dus wel dat dat moet worden aangepakt en heeft daar verder niet zo'n moeite mee. Hij weet alleen nú al dat die regels -die écht voor iedereen gaan gelden- straks tóch weer niet gelden voor de paar mensen die weer een dealtje met hun bureauhoofd sluiten. In een mum van tijd is dan bijna alles weer bij het oude. Alleen de braverikken, zoals Harrie, die hun uren (en vaak nog wel meer) thuis altijd netjes maakten, komen dan een dag per week het fileprobleem wat uitbreiden.

Harrie zal wel weer als raddraaier en onruststoker worden gezien na deze woorden. Daarom wil ie afsluiten met een mooi voorbeeld. Een jaar of drie geleden gingen alle leidinggevenden van Harries organisatie ergens buiten de deur twee dagen lang met elkaar praten. Toen ze terugkwamen hadden ze groot nieuws: er was besloten dat voortaan iedereen op tijd moest zijn bij vergaderingen.

Harrie -zelf altijd stipt op tijd- had zich al vaak kapotgeërgerd aan de collega's die altijd te laat kwamen en sprong dus een gat in de lucht na dit besluit. Drie dagen later had Harrie een overleg, waar één van de hoogste bazen uit zijn onderdeel de gespreksleider zou zijn. Die kwam vervolgens gewoon weer 20 minuten te laat opdraven.