Oeuvre

Harrie vermoedde al dat er iets niet klopte en dus heeft ie even in de digitale Van Dale gekeken. En hij had gelijk, want dit staat er:
Oeu·vre [u:vre] het; o -s het gezamenlijke werk ve kunstenaar.

En nou kun je natuurlijk veel over Mart Smeets zeggen, maar een kunstenaar? Een lulijzer is het. Een zelfingenomen kwallebak, die zichzelf liever hoort praten dan degene die hij interviewt. Iemand die vreselijk lelijke truien draagt, ook! En schrijver van matige boekjes. Maar een kunstenaar?

Toch heeft Mart gisteren een prijs gekregen voor zijn hele oeuvre. Belangrijker dan de vraag of er bij Mart Smeets van een 'oeuvre' kan worden gesproken, is de vraag waarom iemand in Gods naam heeft bedacht om iemand als Mart een prijs te geven. Iemand die iets buitengewoons doet mag van Harrie een prijs hebben. Maar moet je iemand die vragen aan een ander stelt, maar ze zelf beantwoordt óók prijzen?

Het doet Harrie een beetje aan zijn werk in de ambtenarij denken. Daar is het niet ongebruikelijk om iemand die in het bedrijfsleven zou worden ontslagen een bonus te geven. Wegpromoveren heet dat. Maar Mart is geen ambtenaar. Hij werkt weliswaar bij de NOS en die worden van belastinggeld betaald, maar NOS-mensen zijn géén ambtenaren. Harrie heeft het opgezocht en vond het antwoord in het eerste nummer van 2008 van het tijdschrift Bestuurswetenschappen. Daar staat het:
"degenen die in dienst zijn van de NOS zijn werknemers in burgerlijk rechterlijke zin."

Die prijs is dus een grote fout. Mensen die je zou moeten ontslaan, moet je zéker niet met een prijs aanmoedigen om te blijven.

Eén voordeel is er wel aan Mart: je kunt er leuke grappen over maken. Freek de Jonge deed dat in zijn programma De estafette. Het interview dat Freek Mart laat afnemen met Hilbert van der Duim wil Harrie u niet onthouden.