Harrie heeft nog wat losse restjes vakantieherinneringen. Die kunnen voor het nageslacht best nog weleens aardig zijn. Daarom zal hij ze in de komende dagen met u delen. Hier is de eerste.
Aan de oevers van de Drôme vindt Ricardo een heus fossiel. Wat ooit een slak moet zijn geweest is nu een onlosmakelijk deel van een steen. Ricardo wil de steen mee naar huis nemen, maar Dinie en Harrie vinden de steen daar veel te groot voor. Dinie zegt dat ze er wel een foto van maken en dat ie de steen maar lekker terug moet leggen.
Maar het aardige van Ricardo is, dat hij niet voor één gat te vangen is. Hij pakt een andere steen en probeert daarmee een stuk van de steen met het fossiel af te hakken. Dat lukt helaas niet.
Nadat Ricardo een minuut of tien vruchteloos heeft staan hakken, krijgt Harrie met Ricardo te doen. Harrie pakt daarom op zijn beurt óók een steen. Die gooit hij met kracht op de steen met het fossiel. En met succes, want de steen breekt keurig doormidden, precies door de versteende slak heen. Zodat Ricardo het uiteindelijk toch met alleen een foto moet doen.
1 opmerking:
Hoi Harry,
Jammer van het fossiel, nog een paar meter erbij en je zou een mooie vloer hebben.
grtjes een liefhebber van mooie vakantie verhalen
Een reactie posten