Brussel

Voor je werk naar het buitenland. Dat klinkt avontuurlijk en Harrie gaat het binnenkort eindelijk meemaken. Toegegeven, hij wás al eens in het buitenland voor zijn werk. Maar dat was alleen maar omdat de TomTom toen nog niet bestond, waardoor hij in de Achterhoek verdwaalde en in Duitsland terecht kwam.

Voor degenen die het even niet meer zo scherp hebben: Harrie beoordeelt al 20 jaar aanvragen van bedrijven die een milieuvergunning willen. Of die vergunning wel of niet kan worden verleend, wordt aan de hand van heel veel regels bekeken.

Vroeger, toen Harrie nog haar op zijn hoofd had, werden die regels in’s-Gravenhage bedacht. ’s-Gravenhage heet nu Den Haag, maar de regels komen nu meestal uit Brussel. Dat klinkt ver weg, verder weg dan Den Haag of ‘s-Gravenhage. Voor ambtenaren is dat fijn, want dan kunnen ze zich makkelijker achter die regels verschuilen (“ja meneer, ík bedenk het niet, dat komt allemaal uit Brussel”).

Nu had iemand op Harrie’s werk het idee om eens naar Brussel te gaan om te zien “hoe dat werkt”, hoe die club die regels bedenkt. Nou is Harrie best naïef, maar toch niet zó erg dat hij op enig moment het idee heeft gehad dat daar in Brussel iets te zien zal zijn. Werkende ambtenaren ja, die zul je er zien. Hoewel, nergens schijnen ambtenaren zo weinig te werken als in Brussel; ze komen, vullen in dat ze er zijn geweest en gaan dan belangrijker dingen doen, meestal in de privé-sfeer. Om werkende ambtenaren te zien kan Harrie net zo goed een rondje op de gang maken.

Toch wekken de organisatoren van de trip naar Brussel nog steeds de indruk dat het er wel degelijk om zal gaan om er iets op te steken (en dan niet twee sigaretten zoals Van Hanegem tijdens de trainerscursus). Om die reden had de organisatie deze week alvast iemand uit Brussel laten komen. In de mooiste zaal op Harrie’s werk zou die een inleiding geven over wat er in Brussel allemaal gebeurt.

Harrie ging speciaal voor die inleiding overwerken. Hij mag niet elke dag in die mooiste zaal zitten en dit was een kans. Maar na een kwartier vielen zijn ogen al bijna dicht. Niet door de stem van de man uit Brussel hoor! Die was in Duitsland geboren en werkte dus in België in een gebouw waar iedereen de hele dag Engels praat. Voor Harrie’s gezelschap praatte hij nu Nederlands, maar daar zaten allerlei klanken en woorden uit andere talen doorheen. De slaap kwam vooral doordat het verhaal van de man nogal …uuuhhhh… gedetailleerd en formeel was.

Harrie denkt zelf dat dat bezoek in Brussel voornamelijk een informeel samenzijn met collega’s op een andere dan de werkplek zal zijn. Dat is ook de reden dat hij heeft toegezegd om een verslagje te maken van de trip. Als het niet te serieus is, kan Harrie er vaak práchtig over schrijven!