Vandaag is Harrie's eerste vakantiedag. Zaterdag en zondag had ie natuurlijk óók al vrij, maar zonder vakantie had ie vandaag iets met z'n werk gemoeten.
Nu niet. Hij hoefde vandaag eigenlijk niets. Hij had Dinie beloofd alvast de vouwwagen te gaan halen, maar daar kwam hij niet toe. Toen ie namelijk klaar was met de kinderen voederen en boodschappen doen, begon het te miezeren. Die ging over in harde miezer en zelfs in lichte regen.
Later in de middag, toen Harrie al stond te koken, werd het weer gewone miezer en na het eten ging het weer over in harde miezer.
Het was dus een perfecte dag voor Harrie om langzaam weg te zakken in een minidip. Vakantie is een periode die eigenlijk niet goed samengaat met zijn psyche. Had ie dat al niet eens eerder geschreven? Regelmaat is eigenlijk het beste voor Harrie.
Daar bedoelt ie niet mee dat ie elke dag naar de baas zou moeten gaan hoor! Nee, het gaat er gewoon om dat er niet teveel fluctuaties plaatsvinden in de normale regelmaat. Als die regelmaat inhoudt dat ie drie dagen in de week bij de baas is, één dag als travestiet verkleed is, één dag de Kindertelefoon bemant en twee dagen huisvader speelt, maar dat dan élke week weer, dan is Harrie op z'n best.
En daar baalt Harrie eigenlijk van, dat ie dus eigenlijk slecht tegen veranderingen kan. Een jaartje geleden had ie nog in volle overtuiging kunnen melden dat ie iemand is die voor alle veranderingen open staat. Maar in het laatste jaar is ineens keihard het besef binnengekomen dat ie helemaal niet tegen verandering kan.
Daarom doet ie het natuurlijk ook zo goed als ambtenaar. En daarom ook baalt ie er waarschijnlijk van als iemand zich niet aan de regels houdt in het verkeer.
Maar dat is allemaal niets vergeleken bij de vakantie. De periode bij uitstek waar iedereen reikhalzend naar uitziet, maar die Harrie kan deprimeren. Omdat ie van zijn favoriete plek (zijn huis) weg moet bijvoorbeeld. En omdat ie dan naar een plaats gaat waar hij zal móeten genieten.
Want dat verwacht iedereen van een vakantieganger. Dat ie thuiskomt met sterke verhalen over het prachtige weer, de zorgeloze omgang met vrouw en kinderen die drie weken lang om hem heen zwermen, het geweldige eten, de schitterende omgeving, de boeiende nieuwe contacten die hij opdeed.
Er móet genoten worden ja, want het is vakantie! En moeten, daar heeft Harrie een broertje dood aan. Als je hem iets vriendelijk vraagt, doet ie alles voor je, maar zeg niet dat ie iets moet.
Maar positief is natuurlijk nu wel weet hoe ie in elkaar zit. Hij hoopt dat ie daardoor de druk van het 'moeten genieten' misschien wat van zich af kan zetten en er misschien -wellicht tijdens een borrel met die leuke buren op de camping?- zelfs af en toe om kan lachen? Wordt het misschien gewoon een mooie vakantie!
