In het begin van zijn carrière (of wat daar althans voor moet doorgaan) ontving Harrie een brief van een klant. Die meldde hem dat hij wegens gezondheidsredenen ziek was geweest.
Een collega van Dinie had ooit een klant die het nóg bonter maakte. Toen die collega om opheldering vroeg over een hiaat in het cv van de klant, merkte die op dat hij een jaartje wegens ziekte uit de roulette was geweest.
Harrie was deze week óók uit de roulette. Dokter Tuur had Harrie al een paar keer geadviseerd om eindelijk eens over te stappen op een modernere variant van het medicijn dat Harrie tot in den doet moet slikken. Harrie had de voor- en nadelen van de verschillende alternatieven eens bestudeerd en het meest veelbelovende merk eruit gepikt.
Tuur schreef de pillen voor en waarschuwde Harrie alvast voor de bijwerkingen, waar ie een week of 6 last van kon hebben. Harrie besteedde daar als notoire pillenslikker weinig aandacht aan. Maar na een paar dagen werden de bijwerkingen vanzelf duidelijk.
Het begon met slapeloosheid en vreemde dromen. Inslapen was geen probleem. Eenmaal ingeslapen trok een bonte stoet mensen voorbij die ooit in enige mate een rol in Harrie's leven speelden: Theo Bles, Huub, Hannie Hakkens (die nu trouwens Anna heet), Frank Vlems, noem ze maar op. En al die mensen speelden om beurten een rol in de waanzinnige avonturen die Harrie deze week 's nachts meemaakte.
Maar na een uur slapen was het steeds voorbij en werd Harrie wakker. Dan volgde een uurtje plafondstaren, dan weer een uurtje dromen (met weer andere figuren uit Harrie's verleden in weer andere rollen), een uurtje plafondstaren en vanaf een uur of 4, als de hartkloppingen begonnen, was het dan definitief over qua slapen.
Overdag had Harrie vooral last van somberheid en spierslapte. Dat laatste bereikte bereikte een hoogtepunt op woensdag, toen Harrie midden in een winkel door zijn hoeven zakte. Maar nu lijkt het ergste toch wel voorbij.
Harrie heeft deze week niet kunnen werken, voornamelijk door die spierslapte, en had daardoor meer dan genoeg tijd om de bijsluiter eens grondig te bekijken. Bijsluiters lijken vaak op de beschrijvingen die makelaars van huizen geven: ze zijn vaag en je kunt er alle kanten mee op.
De bijsluiter van Harrie's nieuwste pillen gaf vooral van dat laatste vele voorbeelden. De mogelijke bijwerkingen waren keurig in categorieën van waarschijnlijkheid verdeeld: in categorie één had één op de honderd mensen er last van, in categorie twee één op de duizend, etcetera. Tot zover geen verwarring.
Maar dan de bijwerkingen zélf. In categorie één was een bijwerking bijvoorbeeld gewichtsverlies. Maar even zo leuk werd gewichtstoename dan bijvoorbeeld in categorie twee of drie als mogelijk bij-effect genoemd. En waar in categorie één kon worden gerekend op slapeloosheid, was slaperigheid weer een bijwerking in categorie twee.
Gelukkig waren er ook bijwerkingen waar iedereen in alle categorieën recht op had en de verhoogde neiging tot zelfmoord was daar wel de fraaiste van. Maar daar heeft Harrie geen last van gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten