Harrie weet het

Il y a 60 coups qui ont sonné à l'horloge
Je suis encore à ma fenêtre, je regarde, et j'm'interroge ?
Maintenant JE SAIS, JE SAIS QU'ON NE SAIT JAMAIS !
La vie, l'amour, l'argent, les amis et les roses
On ne sait jamais le bruit ni la couleur des choses
C'est tout c'que j'sais ! Mais ça, j'le SAIS... !

Jean Gabin kon mooi spelen in films. Maar hij heeft ook bovenstaande regels gezongen. "Maintenant je sais" heet het lied, waarvan de tekst op http://www.paroles.net/chanson/17866.1 staat.

Ko van Dijk zong het trouwens in het Nederlands, omdat de meeste Nederlanders niks van de Franse taal snappen. Van de Nederlandse trouwens ook niet, maar daar wilde Harrie het niet over hebben.

Nee, Harrie wilde het even hebben over de mens in het algemeen, over zijn twijfels, zijn toppen en zijn dalen. Over zijn onzekerheden, zijn valkuilen, zijn bedreigingen en zijn kansen. En over al die dingen van Harrie in het bijzonder.

Harrie heeft namelijk vaak gedacht dat er een dag zou komen waarop zijn hoofd tot rust zou komen. Dat er een dag zou komen waarop de orkaan van gedachten, twijfels, onrust, woede, onzekerheid en wat al niet meer zou gaan liggen. Dat zou de dag zijn waarop hij zou denken 'nu snap ik hoe het werkt', waarna hij het leven bij haar kloten zou pakken en haar voortaan zou uitlachen.

Maar hij had beter moeten weten. Want Harrie was 13 toen Jean Gabin "Maintenant je sais" zong. Jean Gabin was toen al 70 en die zong toen dat hij het nog steeds niet wist. Maar de tekst van het lied drong blijkbaar niet tot Harrie door. Later wel. Desondanks bleef Harrie het idee houden dat hij het leven wél ooit zou doorgronden. Mensen maken graag steeds weer dezelfde denkfouten.

Na deze ietwat lange inleiding kan Harrie melden dat hij deze week een belangrijke les heeft geleerd. Harrie heeft lang gedacht dat -door open en eerlijk te zijn- respect zijn deel zou zijn. Die gedachte werd volop gevoed door zijn werkgever, die zijn werknemers steeds maar weer oproept om open en eerlijk tegen elkaar te zijn en elkaar aan te spreken op ongewenst gedrag.

Harrie heeft die boodschap van zijn baas goed in zijn oren geknoopt. In de 7 jaren die hij bij zijn baas rondloopt, heeft hij vervolgens getracht zo open en eerlijk mogelijk te zijn. Zo heeft hij allerlei collega's gecomplimenteerd met hun enorme kennis, met hun gevoel voor humor en met hun collegialiteit. Een aantal ervan heeft hij zelfs weleens thuis ontvangen en getracteerd op een barbecue. Nog weer anderen helpt hij aan software, met computerproblemen of van de wal in de sloot. Maar altijd uit een soort oprechte liefde of waardering voor die collega's en met als doel om de verstandhouding te verbeteren.

Nou is het natuurlijk wel zo dat niet iedereen omgekeerd ook het beste met Harrie voorhad. In die gevallen is Harrie ook weleens boos geworden op collega's. Gewoon, omdat Harrie vindt dat als iemand hem probeert te belazeren, het het eerlijkste is om dat dan tegen degene te zeggen die hem belazert. Toevalligerwijs is dat precies volgens de wens van de baas: elkaar aanspreken op ongewenst gedrag.

Diezelfde baas heeft Harrie deze week min of meer medegedeeld dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat hij eerlijk zegt wat hij vindt. Nou ja, misschien mag hij het wel zeggen, als hij het dan maar op een dusdanige manier zegt dat het net lijkt alsof het allemaal wel meevalt.

Harrie is één avond lang bijzonder teleurgesteld geweest over deze terechtwijzing. Maar toen hij vanmorgen wakker werd, dacht hij aan Jean Gabin. Tussen het moment dat die zong dat hij nóóit zou weten hoe het leven in elkaar zit en het moment waarop hij stierf, bleken achteraf maar twee jaar verschil te zitten. Harrie wil wat langer leven met het doorleefde besef dat hij het leven nooit zal kunnen bevatten. Dat besef is vanaf vandaag een onlosmakelijk onderdeel van hem.

Dood kind

Eergisteren belde een man met een dode computer. Hij vertelde dat hij zijn computer zelf had schoongemaakt. Daarbij had hij de koeler en de processor ook losgemaakt. Toen ie het allemaal had schoongemaakt en teruggezet, deed ie niks meer. Dat was niet zo erg, ware het niet dat alle foto’s die hij van zijn overleden dochtertje had op die computer stonden. En een kopie van de foto’s, die had hij vergeten te maken natuurlijk.

Harrie kreeg kippenvel van die mededeling. Wat doe je als je kind doodgaat? Hoe gaat je leven er dan verder uitzien? Harrie heeft zich die vraag vaak gesteld. En ook aan anderen met kinderen heeft ie hem vaak gesteld. Vrijwel iedereen zegt: “als mijn kind dood gaat, wil ik óók dood”. Maar de meeste mensen hebben nog minstens één kind over als er een dood gaat. En meteen na de eerste reactie zeggen ze dan ook vrijwel allemaal: “maar ja, ik moet natuurlijk door voor de andere(n)”.

Ook Harrie denkt dat ie eigenlijk meteen dood zou willen als hij een kind zou verliezen. En ook Harrie denkt dat ie toch door zou willen voor zijn overblijvende kind. Hij denkt ook, dat het verlies van een kind hem eindelijk weleens tot de zo broodnodige relativering zou kunnen brengen. Als je een kind verliest kan het toch bijna niet anders dan dat je onderhand stopt met je druk maken over een kapotte broodrooster? Of dat je de tuin nog moet schoffelen?

Harrie kon de man in elk geval beloven dat het met die foto’s wel goed zou komen. De pc is trouwens inmiddels in z’n geheel gereanimeerd. De processor en de koeler bleken muurvast aan elkaar vast te zitten. Bij het verwijderen van de koeler, had de man daardoor per ongeluk ook de processor losgerukt en alle fragiele pootjes van het ding verbogen.

"U bent niet bang om zelf zo in de computer te gaan zitten rotzooien", had Harrie tegen de man gezegd. Die antwoordde daarop dat dat ook niet nodig was.

Misschien maakt de dood van je kind je wel gewoon minder bang.

Kutdag

Deze week meldde Ajax dat ze volgend seizoen een dameselftal gaan formeren. Volgens Harrie stond dat elftal gisteren al in het veld tegen NAC. Niet om aan te zien, het voetbal van Harrie's club. En dus volkomen terecht met 4-2 verloren. Daardoor heeft Harrie twee katers vandaag. De eerste door Ajax' verlies, de tweede door de trappist die ie dronk om de ellende te verzachten.

Bovendien heeft ie te kort geslapen. Ricardo was ziek en wilde bij Dinie slapen. Harrie werd dus naar Ricardo's bed verbannen. Toen ie wakker werd, was ie ervan overtuigd dat ie op moest staan. Nadat ie al een minuut of tien had liggen draaien viel hem pas op dat het zo stil was buiten. Maar Ricardo heeft geen klok en Harrie moest er dus uit, om vast te stellen dat het kwart voor vijf was.

Toen ie er uiteindelijk echt uit moest en zich had gedoucht, brood voor de kinderen had gemaakt, Elvis had uitgelaten en zijn mail had bekeken, stonden de cv-mannen al voor de deur. Vandaag is er een nieuwe cv-ketel in Harrie's huis geplaatst. De hele dag hing de lucht van ijzervijlsel in huize Van Geffen. Die lucht bleek voor het grootste deel aan de werkmannen zélf te kleven. Ze heetten trouwens Erik en Appie.

Appie en de helft van de ijzervijlsellucht gingen halverwege de ochtend weg, om drie straten verderop de lucht in een ander huis te gaan bederven. Aan het eind werd Erik trouwens nog heel boos op de verdwenen Appie, want die had de verkeerde formulieren achtergelaten. En zonder juiste formulieren kon Harrie niet betalen. Erik dus Appie bellen, maar die had zijn telefoon in de auto liggen (waarschijnlijk naast de papieren die Harrie moest tekenen). Wat Erik toen zei was niet echt vormend voor Ricardo en Willie.

Nu is iedereen weg die niet in Harrie's huis hoort. Harrie heeft de rotzooi van de werkmannen weer opgeruimd (want daar zijn werkmannen eerste prijs in, in rotzooi maken). De ketel schijnt het te doen, maar dat kan Harrie niet controleren, omdat hij de houtkachel aan heeft. Het wordt dus nog een spannende nacht.

Kerstgeluk

Het gaat hartstikke goed in Nederland, want dat stond in de krant. Dinie zegt altijd dat Harrie niet alles moet geloven wat ze schrijven.

De voorbije Kerst is er 15 procent meer geld aan kerstinkopen uitgegeven dan in 2006 en dat heeft de Raad Nederlandse Detailhandel (RND) zelf gezegd. 700 miljoen euro hebben de Nederlanders gezamenlijk uitgegeven. En als Nederlanders veel geld uitgeven, dan vindt men dat het goed gaat.

Nou waren er aan het begin van 2007 2,5 miljoen gezinnen. Ook dát heeft Harrie gelezen. Als je die 700 miljoen deelt door 2,5, zou een gezin gemiddeld 280 euro hebben uitgegeven met Kerst.

Dat is natuurlijk een idioot bedrag, ruim 600 gulden om een gezin twee dagen te onderhouden. Als een gemiddeld gezin altijd zo’n uitgavenpatroon zou hebben, dan zouden ze alleen aan eten en cadeautjes al 4200 euro per maand nodig hebben.

Maar zo’n bedrag heeft een gemiddeld gezin bij lange na niet te besteden. Daar heeft Harrie de conclusie uit getrokken dat men Kerst als een bijzondere periode ervaart. Dat hoort Harrie trouwens ook altijd op straat: “gezellig, Kerst!”.

Wat er dan zo gezellig is aan Kerst, is Harrie een raadsel. In de oudste herinneringen die Harrie aan Kerst heeft, zit ie naast de kerstboom, in huis met zijn moeder en twee zusjes. Harrie zit op een lederen fauteuil. Naast hem staat een kerstboom en onder die boom staat Harrie’s eerste stereo-installatie: een Pioneer SA-500A versterker, een Akai GX-32 cassettedeck en een Dual draaitafel met versleten aandrijfwiel. Op de versterker heeft Harrie een Sennheiser HD424 koptelefoon aangesloten.

Voor Harrie’s moeder is Kerst een feest dat vooral gezellig moet zijn en Harrie heeft niet altijd zin om gezellig te zijn. Harrie heeft daarom zijn stereoset mee naar beneden genomen, om maar zo weinig mogelijk van de kerstgedachte te hoeven meemaken. Harrie draait elpee’s naast de kerstboom en ziet zichzelf nog zitten met de hoes van Diamond head van Phil Manzanera op schoot.


Hij heeft ook nog scherp het beeld voor ogen dat hij zijn Sennheiser steeds weer moet afzetten, omdat zijn moeder tegen hem praat. Met de Sennheiser op verstaat hij haar niet. Als hij de Sennheiser afzet verstaat hij haar wel, maar ze heeft niets zinnigs te melden. Ze wil Harrie alleen duidelijk laten merken dat het niet gezellig is, een kind met Kerst met een Sennheiser op zijn hoofd. Naarmate Harrie’s moeder meer wijn op heeft, moet Harrie de Sennheiser vaker afzetten.

Wat Harrie nog het meest van die Kerst bij blijft is dat zijn cassettedeck in de weken erna kuren gaat vertonen. Daarop schroeft Harrie -die in die fase van zijn leven nog nauwelijks besef heeft van wat 220 Volt met een mens kan doen- zijn cassettedeck open, waarna blijkt dat de binnenkant vol zit met dennenaalden.

Dit komt de toch al broze relatie tussen Harrie en Kerst niet bepaald ten goede. Pas als Harrie in de kerstnacht van 1996 vader wordt van zijn eerste zoon, verandert zijn kerstbeleving voor eens en voor altijd. Vanaf dan is elke kerst voor Harrie een niet te overtreffen gebeurtenis.

Maar waar Harrie het voorrecht heeft gekregen om kerst een écht bijzondere gebeurtenis te kunnen laten zijn, moeten de meeste mensen hun kerstgeluk dus zoeken in het uitgeven van geld. Dezer dagen las Harrie echter dat geld uitgeven toch niet zo gelukkig maakt als veel mensen denken. Het aantal echtscheidingen dat na deze kerstdagen is aangevraagd is namelijk explosief gestegen ten opzichte van vorig jaar.

Wat Harrie nog het meest frappeerde was de opmerking dat stellen in eerdere jaren nog wachtten met het aanvragen van echtscheiding tot na nieuwjaarsdag, maar er dit jaar direct na Tweede Kerstdag een eind aan wilden maken. Harrie’s levendige fantasie kan daar prachtige levensechte beelden bij maken van echtparen die zich -elk in hun eigen SUV- naar de advocaat spoeden, met de resten kalkoenvlees nog tussen de kiezen en de Chateau Margaux-vlekken nog in de kleding.

700 miljoen euro te besteden voor twee dagen, 280 euro per gezin. En de zaken blijkbaar toch niet zo goed voor mekaar als de SUV’s doen vermoeden.

Golf

Harrie heeft pijn in zijn rug. Teveel gesport waarschijnlijk. Gisteravond heeft ie een uurtje gegolfd.

Harrie heeft een hekel aan sporten. Hij is er ook van overtuigd dat sporten bijzonder ongezond is voor de mens. Harrie denkt dat het menselijk lichaam vergelijkbaar is met een auto. Die moet je ook met mate in beweging houden. Als je dat niet doet, start ie na een tijdje niet meer. Maar als je er elke dag veel kilometers in maakt, is ie sneller versleten dan dat je hem met mate gebruikt.

Voor een goede gezondheid is het om vergelijkbare redenen belangrijk om het lichaam niet te vaak te belasten en zeker ook niet te hoog. Veel sporten is trouwens ook slecht voor het milieu, nu we toch bezig zijn. Want die extra energie die een sporter verbruikt moet toch érgens vandaan komen? En wat dacht u van de extra CO2-uitstoot?

Maar nou hoort Harrie natuurlijk óók alle overheidsoproepen om meer te gaan bewegen. In dat kader besloot ie dan maar te gaan golfen. Vroeger heeft ie al eens meegedaan aan het Nederlands kampioenschap midgetgolf, waar ie -op zijn twaalfde- zomaar 44e werd!

Met het ‘gewone’ golfen moest het dus ook wel gaan lukken, zeker omdat degenen die die sport beoefenen nou niet bepaald beter zijn dan Harrie. Kijk, Harrie heeft niet zo’n héél positief zelfbeeld, maar golfers zitten toch duidelijk lager in de roedel dan Harrie. Dat zie je alleen al aan die lachwekkende geruite truitjes en broeken, de quasi-artistieke hoofddeksels en de malle schoenen, waarvan de zwarte met witte strepen en (eveneens witte) franjes aan de bovenzijde het meest ridicuul zijn.

Nee, dan Harrie! Die hield natuurlijk gewoon zijn eigen spijkerbroek, zijn eigen T-shirt en zijn eigen bruine schoenen aan tijdens de wedstrijd. Misschien dat die schoenen voor zijn rugpijn hebben gezorgd? Of zou het toch gewoon komen doordat zijn spieren normaliter in rust zijn?

Feit is in elk geval wel dat Harrie zijn nieuwe platte televisie bijna doorboorde toen ie op baan 7 wilde afslaan. Hij was halfweg zijn swing, toen de hond overstak. Dat is het nadeel van golfen op een Nintendo Wii in plaats van op een echte golfbaan, dat je hond kan oversteken of het kleed onder je wegschuift, nét als je vol uithaalt.

Harrie had de controller in elk geval vanuit zijn nek naar het laagste punt gebracht en toen kwam de hond langs. De hond kreeg een enorme oplawaai, waardoor de controller op volle snelheid uit Harrie’s hand schoot en tegen de muur klapte, 10 centimeter naast de beeldbuis.

Gelukkig is de controller nog heel, want die zijn overal uitverkocht. De hond doet het trouwens ook nog steeds.

Nieuw jaar 2

En weer is er een nieuw jaar begonnen! En het mooie is: morgen start wéér een nieuw jaar.

Harrie heeft ook aan het begin van dít nieuwe jaar weer (of nog) hoofdpijn. Bij het vorige nieuwe jaar (gisteren) betwijfelde hij al of drank de oorzaak zou zijn. Dat zou vrijwel onmogelijk zijn, omdat ie maar drie flesjes en 2 glazen bier op had. Inmiddels is ie ervan overtuigd dat de kruitdampen van het vuurwerk er de oorzaak van zijn. Door de meteorologische omstandigheden bleven die lekker lang en laag hangen, zodat Harrie ze makkelijk kon opsnuiven. Een brakke longtoestand doet dan de rest.

880.000 kilo fijn stof werd er in de nieuwjaarsnacht van 2005 de lucht in gejast. Dat heeft Harrie niet zelf bedacht hoor: Rijkswaterstaat heeft het onderzocht. Nou gaat dat stof uiteindelijk wel de grond of de bodem in, maar als je last van je longen hebt is het tóch vervelend.

Behalve fijn stof komt er trouwens nog meer rotzooi in de lucht terecht. Koolmonoxide bijvoorbeeld. 74.000 kg in 2005. Gelukkig werd het over heel Nederland verspreid, want als die hoeveelheid vrijkomt in de periferie van je cv-ketel overleef je het niet.

Verder ontdoen de Nederlanders zich met nieuwjaar met gretigheid van zware metalen. Barium (220.00 kg), strontium (53.000 kg) en koper (55.000 kg) waren in 2005 favoriet.

Wat wil Harrie nu eigenlijk met deze getallen? Gewoon, aangeven dat de Nederlandse regering boter op het hoofd heeft. Alles moet uit de kast worden gehaald (lees: de Nederlanders wordt een flinke poot uitgedraaid) om ons ervan te overtuigen dat we zuinig moeten zijn met het milieu. Dieselrijders wordt het rijden steeds onmogelijker gemaakt, want er komt zo'n hoop stof uit dieseluitlaten. En dan sta je wél gewoon toe dat er 880.000 kilo in één avond de lucht in mag worden geblazen voor een werkelijk 100% nutteloze reden (dat er namelijk morgen weer een nieuw jaar begint)? Laat Harrie niet lachen.....