Schilderen

Deze zomer wonen Dinie en Harrie acht jaar in hun huis. Het werd dus tijd om eens aan het schilderwerk te beginnen dat al even zo vele jaren op hen wachtte. De verf ervoor stond als drie jaar in de kast en die werd er ook niet beter op.

Gisteren zijn ze begonnen. Dinie vol goede moed, Harrie vol gepaste tegenzin. Twee gelukte klussen op rij (een douchecabine en een wc-pot) maken van Harrie niet zomaar een klusliefhebber. Maar Dinie gaf het goede voorbeeld en er was er ook nog de nodige tijdsdruk (over twee weken komt er tapijt op de trappen en dan moet het af zijn).

En daardoor is ook deze klus alweer naar tevredenheid geklaard. De vreemde lichtgroene verf is nu grotendeels van de eerste verdieping verdwenen. Alleen van vier deuren moet nog één kant worden gedaan. Harrie is zó tevreden over het resultaat dat hij zich heeft afgevraagd waarom ze er acht jaar mee gewacht hebben. Uiteraard zijn daar genoeg argumenten voor te bedenken (er zijn belangrijker dingen dan klussen, de kans bestaat dat je weer gaat verhuizen, verflucht stinkt), maar toch.

Overigens merkt Harrie wel dat ie ouder wordt. Gisteren begon ie nog vol goede moed, onder het zingen van de bekende pikante limericks en smartlappen met al dan niet geheel of gedeeltelijk verzonnen teksten, maar gaande de klus nam de vermoeidheid het heft in handen. De winst van Ajax op AZ (Van Gaal weer mekkeren dat ie bestolen is, terwijl Ajax juist tegen AZ het kampioenschap is afgepakt met die doodschop op Stekelenburg) zorgde voor een opleving, maar vanmorgen voelde Harrie al dat het beste er bij hem alweer vanaf was. Z'n knieën waren helemaal beurs van gisteren. Gelukkig was het de tweede laag vandaag en dat ging wat sneller dan gisteren.

Ten opzichte van de opbrengst mag de opgelopen schade geen naam hebben. Wat spatten her en der op de vloer, twee hondenpoten in de gang (Elvis had niet door dat de dorpel was gelakt) en een jampotje terpentine omgestoten. Het was een zinvol weekeinde.