Laat Harrie eerst even opmerken dat hij een bloedhekel heeft aan de traditie van de nieuwjaarswensen. Weinig onderdelen in Het Leven vindt Harrie zó zinloos, hol en van elke emotie gespeend als deze. Harrie is daarentegen dan wel weer dól op uitvaarten. Een uitvaart is voor hem één van de weinige momenten in Hetzelfde Leven waar het juist altijd weer bárst van de oprechte emoties.
Vandaag had Harrie voor elk van beide gebeurtenissen een afspraak in zijn agenda staan. In de ochtend werd de schoonmoeder van zijn vriend Johnny gecremeerd. Zij was op oudjaarsdag overleden. En hoewel ze al enige tijd naar de dood verlangde en alle aanwezigen eigenlijk blij waren dat haar wens nu was verhoord, was de dienst zoals betaamt: vol echte emoties.
In de middag was Harrie dan aanwezig op een nieuwjaarsbijeenkomst van zijn werkgever. En hoewel de hapjes goed waren, sommige collega's leuk en de drank rijkelijk vloeide, was de kern van het geheel zielloos. Mensen die elkaar nauwelijks kenden wensten elkaar het allerbeste voor de rest van het jaar, iets wat Harrie zelfs sommige mensen die hij héél goed kent diep in zijn hart niet wenst. Twee wollige toespraken vol holle retoriek legden nog een benauwend laagje vernis over het geheel.
Een dag vol contrasten dus, die Harrie danig heeft vermoeid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten