Snel

Pas geleden werd Willie geboren, in de kerstnacht. Pas in de middag van tweede kerstdag had Harrie zijn eerste kind eindelijk even voor zichzelf. Willie heeft toen heerlijk op Harries blote buik geslapen.

In de tijd die Willie op aarde is heeft hij laten zien dat hij goed voetbalinzicht heeft, maar dat voetbal desondanks niet zo goed bij hem past. Hij is bang voor de bal. Boogschieten vond hij leuk, maar niet voor lang. Verder heeft hij zijn voortanden een keer gebroken toen hij op een betonnen tafel viel. Zijn hart lijkt bij de muziek te liggen; hij is een fervent hiphopfan en denkt dat hij van binnen eigenlijk een neger is. Qua humor lijkt Willie een kloon van Harrie.

Maar deze week heeft Harrie zich afgevraagd of hij misschien een tijd in coma heeft gelegen. Want diezelfde Willie, die voor zijn gevoel nog maar net bestaat, heeft deze week zijn theorie-examen gehaald en rijdt wellicht binnenkort in Harries auto rond. En als hij over een paar maanden zijn VWO-diploma haalt, staat hij waarschijnlijk nog dit jaar op eigen benen.

Contrast

Het was een dag vol contrasten, die Harrie danig heeft vermoeid.

Laat Harrie eerst even opmerken dat hij een bloedhekel heeft aan de traditie van de nieuwjaarswensen. Weinig onderdelen in Het Leven vindt Harrie zó zinloos, hol en van elke emotie gespeend als deze. Harrie is daarentegen dan wel weer dól op uitvaarten. Een uitvaart is voor hem één van de weinige momenten in Hetzelfde Leven waar het juist altijd weer bárst van de oprechte emoties.

Vandaag had Harrie voor elk van beide gebeurtenissen een afspraak in zijn agenda staan. In de ochtend werd de schoonmoeder van zijn vriend Johnny gecremeerd. Zij was op oudjaarsdag overleden. En hoewel ze al enige tijd naar de dood verlangde en alle aanwezigen eigenlijk blij waren dat haar wens nu was verhoord, was de dienst zoals betaamt: vol echte emoties.

In de middag was Harrie dan aanwezig op een nieuwjaarsbijeenkomst van zijn werkgever. En hoewel de hapjes goed waren, sommige collega's leuk en de drank rijkelijk vloeide, was de kern van het geheel zielloos. Mensen die elkaar nauwelijks kenden wensten elkaar het allerbeste voor de rest van het jaar, iets wat Harrie zelfs sommige mensen die hij héél goed kent diep in zijn hart niet wenst. Twee wollige toespraken vol holle retoriek legden nog een benauwend laagje vernis over het geheel.

Een dag vol contrasten dus, die Harrie danig heeft vermoeid.

Hoeveel groeven heeft een elpee?

Hoeveel groeven heeft een elpee? Met die vraag (en vooral met het antwoord erop) kon je in Harries beste jaren op feestjes voor heel even intelligent overkomen. Daar was dan wel een publiek voor nodig dat niet al teveel met muziek bezig was. 

Gelukkig nam ook toen al nam het gros van de mensen qua muziek genoegen met de eenheidsworst die via de radio werd verspreid. Als ze al eens een elpee kochten was dat van artiesten die ze dan weer van de radio kenden. Die elpee pakten ze dan tussen hun vette vingers vast, kwakten hem op hun Philips-platensloper en draaiden hem een paar keer. Nadenken over wat zo'n elpee eigenlijk was kwam niet in deze mensen op.

Maar in de tachtiger jaren werd de elpee in hoog tempo verdrongen door de cd. Wie toen nog op feestjes over elpee's begon werd beschouwd als bejaarde en kon erop rekenen dat hij een volgende keer niet meer zou worden uitgenodigd. 

Gelukkig zijn elpee's de laatste jaren weer helemaal hip. Zelfs Harries zoons snappen dat elpee's dingen zijn die een blijvende waarde hebben. CD's hebben ze nooit gekocht, maar in elpee's investeren ze wél. Toch weet Harrie zeker dat er op moderne feestjes nog véél minder mensen iets van elpee's weten dan vroeger. En dat geeft u de mogelijkheid om ook even de vlotte jongen uit te hangen bij dat soort gelegenheden. Moet u alleen zélf nog even het antwoord weten, maar dat zal Harrie u verklappen: het gros van de elpee's heeft 2 groeven: aan elke kant 1.

Veel mensen geloven dit niet. Als ze goed naar een elpee kijken zien ze immers héél veel lijntjes lopen. Zó veel, dat ze ze niet even snel konden tellen en dus geen antwoord konden geven. Die mensen hebben zich nooit gerealiseerd dat de groef op een elpee een spiraalvorm heeft. Die groef begint aan de buitenzijde van de elpee (de aanloopgroef) en spiraleert dan naar de binnenkant van de schijf toe. Daar eindigt de groef in wat de uitloopgroef wordt genoemd.

Natuurlijk zijn er ook wat (zeldzame) uitzonderingen, waarmee u op de genoemde feestjes nóg meer indruk kunt maken. Er zijn bijvoorbeeld elpee's die maar aan 1 zijde een groef hebben. De kant zonder groef kan dan worden gebruikt om de arm van de draaitafel mee af te stellen. Ook zijn er elpee's bekend die aan elke zijde twéé spiraalvormige groeven hebben. Elk van die groeven herbergt andere muziek. 

Maar natuurlijk zijn er altijd mensen op de feestjes die zullen blijven doormekkeren dat ze toch echt veel meer groeven op een plaatkant zien dan 1. Die mensen kunt u (als u ze beu begint te worden) toch gelijk geven, zonder zelf gezichtsverlies te lijden. Er zijn namelijk ook elpee's met (veel) meer groeven per plaatkant. Maar bij die elpee's zijn de groeven concentrisch aangebracht. Wie de naald van de draaitafel in één van die groeven zet zal alleen een repeterende melodie en/of tekst horen.

In een volgend college zal Harrie nog even terugkomen op de bijzonderheid van sommige uitloopgroeven.

Rustige jaarwisseling

Er zijn 8236 incidenten gemeld tijdens de meest recente jaarwisseling. Dat is minder dan vorig jaar, dus het gaat de goede kant op. Vroeger zou Harrie zich enorm hebben opgewonden om zo'n bericht. Want hoe kan een zinnig mens dat aantal zien en dan die conclusie trekken?

Maar Harrie is gegroeid. Hét toverwoord de laatste jaren. Vroeger hoefde alleen de economie te groeien. Nu moeten ook de mensen zélf groeien. En dan gaat het niet om hun buikomvang, maar om hun levenskennis.

Harries groei heeft hem geleerd dat je het bericht over de incidenten gewoon net zo serieus moet nemen als weersvoorspellingen. In beide gevallen is het onderwerp duidelijk, maar kan het met de berichtgeving erover alle kanten op. Dat begint al met "8236 incidenten gemeld". Wie neemt in Gods naam nog de moeite om iets bij de politie te melden?

Eerlijk is eerlijk: melding doen is makkelijker dan ooit, omdat het digitaal kan. Harrie moest het 3 keer doen in het afgelopen jaar, dus hij weet waar hij over praat. Maar hij weet ook dat er minder dan ooit iets mee wordt gedaan. Hij heeft namelijk van geen van de 3 meldingen nog ooit iets vernomen. Hij zal er dan ook wel voor waken om nóg een keer aangifte te gaan doen. En hij vreest dat meer medelanders daar zo over denken. Hoe betrouwbaar is dat aantal van 8236 dan, vraagt hij zich af.

Maar toch is er hoop voor Nederland. Harrie staat bekend als een doemdenker en een pessimist. Hij blijft proberen om mensen ervan te overtuigen dat hij een réalist is, maar mensen hebben toch hun eigen mening. De kans is dus groot dat het gros van de Nederlanders wél gelooft dat er minder incidenten waren. Dat zijn waarschijnlijk vooral Nederlanders wier groei toch in de buikomvang is gaan zitten.

2015

Een nieuw jaar. Het vorige was niet veel. Dat is natuurlijk vooral Harries eigen schuld. Elke dag zijn er kansen om wat van je leven te maken. Voor die kansen heeft Harrie in 2014 bedankt.

En hoewel Harrie werkelijk NIETS moet hebben van goede voornemens, denkt hij dat deze dag deze keer toch een stimulans kan zijn om in 2015 wél wat kansen te gaan grijpen. Eén van die kansen is het reanimeren van zijn weblog. Dat was-ie al eerder van plan, maar tot nu toe gaf-ie er de voorkeur aan om film te blijven kijken of naar muziek te gaan luisteren. Nu gaat-ie het écht proberen.

De vooruitzichten zijn positief. Overal in de wereld is het een puinhoop, het aantal mensen dat volledig schijt heeft aan anderen stijgt explosief, de globalisering leidt tot megabedrijven die hun klanten als oud vuil behandelen en geld wordt voor velen steeds meer de spil waar het leven om draait. Kortom: het moet raar lopen wil Harrie dit jaar geen inspiratie kunnen vinden.