Met één been

Sommige auto's worden weleens maandagochtendmodellen genoemd. Dat zijn auto's waar elke keer wel weer iets anders aan kapot is. Harrie heeft sinds een half jaar of zo een vriendin die eigenlijk ook een maandagochtendmodel is. Toen ze in elkaar werd gezet zijn er wat dingen verkeerd gegaan, met name in en rond haar hart. Verkeerd aangesloten, of bepaalde dingen vergeten, dat weet Harrie niet meer precies. Haar vader heeft het hem eens helemaal uitgelegd, maar Harrie kan het niet meer reproduceren.

Feit is wel dat ze een aanzienlijk deel van haar leven in het ziekenhuis doorbrengt. In de periode waarin Harrie contact met haar heeft was dat steeds voor preventieve zaken, maar in het verleden heeft ze er ook vaak voor ingewikkelde reparatiewerkzaamheden gelegen, waarbij er soms serieus sprake van was dat ze het ziekenhuis niet meer levend zou verlaten.

Vorige week vertelde ze Harrie dat ze ervoor vreest dat één van haar benen op termijn zal moeten worden geamputeerd. Harrie schrok van die kille mededeling, maar vrijwel meteen schoot het hem te binnen dat heel recent was gebleken dat hartpatiënten soms juist beter af zijn met maar één been.

Dat was om precies te zijn op 26 april 2013. Op die dag werd Arnol Kox, beter bekend als de Eindhovense schreeuwjezus, midden in het centrum van Eindhoven slachtoffer van een hartstilstand. Nu verkondigt Arnol zijn boodschap altijd vanuit een invalidewagentje, waarschijnlijk omdat hij 1 been mist. Had hij nog gewoon twee benen gehad, dan was hij na een hartstilstand gewoon netjes in zijn wagentje zijn blijven zitten, zonder dat iemand in de gaten zou hebben gehad dat hij dood lag te gaan. Hooguit zou zijn opgevallen dat het eindelijk eens stil was in een straal van 200 meter rondom Arnol. Maar in dit geval zorgde Arnols beengemis ervoor dat hij door de hartstilstand uit zijn wagentje kukelde. Omstanders begrepen dat dit niet bij zijn bekeringsact hoorde en begonnen hem direct te reanimeren.

Daardoor keerde het leven terug in Arnol, zodat hij de volgende dag vanuit het ziekenhuis kon bevestigen dat hij het nooit had gered als hij twee benen had gehad. Hij onthulde dat hij nog maar één been had en dat hij op de plaats waar ooit een tweede been had gezeten normaliter een prothese droeg. Maar dat hulpstuk had hij toevalligerwijs juist op de dag van zijn hartstilstand thuisgelaten. Daardoor bleef hij niet in evenwicht toen zijn hart ermee stopte en viel hij uit zijn karretje.

Harrie hoopt dat zijn vriendin door deze gebeurtenis ook de voordelen van een eventueel verlies van een been onder ogen zal zien.