Onderzoek

In de loop der jaren heeft de mens aangetoond dat hij een uitstekend onderzoeker is. Gisteren las Harrie dat men al zo ver is dat men weet welk onderdeel van het menselijk lichaam zorgt voor veroudering. Nu dat bekend is zal ongetwijfeld gaan worden onderzocht hoe dat onderdeel dan kan worden uitgeschakeld of misleid, om een oneindige jeugd en een dito leven mogelijk te maken.

Die ontdekking waarover Harrie gisteren las kwam vandaag in een heel ander perspectief te staan toen Harrie Elvis uit ging laten. Elvis begon tijdens de wandeling ineens hard te blaffen. Het bleek dat hij een grijze  kliko zag staan, wat in Harries wijk om de week op donderdag niet ongebruikelijk is. Harrie was wel verbaasd dat Elvis zo tekeer ging. Tijdens een wandelingetje een paar uur eerder waren ze ook al een boel  kliko's tegengekomen. Ze hadden zelfs de wagen die de kliko's kwam legen gepasseerd. En Elvis had bij die gelegenheid geen kik gegeven.

Het was doordat Elvis nu wel blafte dat Harrie met meer oog voor detail naar de kliko keek dan anders. Daardoor viel het hem op dat de wielen en het handvat van de geleegde kliko niet aan de straatzijde maar aan de tuinzijde stonden. Nu weet Harrie dat het een ongeschreven wet is dat eigenaren van volle kliko's juist worden geacht deze zodanig te plaatsen dat het handvat en de wielen zich wél aan de straatzijde bevinden. Dat is makkelijker voor de mensen die de kliko komen legen. Harrie begrijpt dat en de mensen in zijn omgeving ook, want hij ziet eigenlijk nooit dat iemand de ongeschreven wet overtreedt.  

Toen Harrie eens om zich heen keek zag hij iets opmerkelijks. Alle geleegde kliko's waren met handvat en wielen afgewend van de straatzijde teruggezet door de klikolegers. En dat is nu iets waar Harrie eigenlijk niets van snapt. Klikolegers staan immers altijd aan de straatzijde. Vanaf die plaats is het voor hen het handigst als ze een kliko direct aan het handvat beet kunnen pakken en naar de wagen kunnen rollen. Het lijkt Harrie nu voor de hand te liggen dat het voor een klikoleger ook het handigste is om bij het terugzetten van een geleegde kliko dezelfde beweging te maken: handvat vastpakken en kliko naar de oorspronkelijke plek terugrijden. In dat geval eindigt de kliko zoals hij begon: met het handvat en de wielen naar de straatzijde. Enige verschil is dat hij geen inhoud meer bevat.

Maar de praktijk wijst dus uit dat klikolegers het toch anders doen. Ze pakken de lege kliko vast aan het handvat en plaatsen dat handvat dan niet aan de straat- maar aan de tuinzijde. Als Harrie zich die handeling voor de geest probeert te halen dan moeten de klikolegers hiervoor een hele onhandige beweging maken met de lege kliko. Bovendien moeten de kliko-eigenaren bij het terugzetten van hun geleegde kliko op hun beurt ook weer een onhandige beweging uitvoeren, tenzij ze met de lege kliko door hun voortuin willen en kunnen rijden.

Ervan uitgaand dat alle mensen liever lui dan moe zijn kan Harrie uiteindelijk niet anders dan vermoeden dat de klikolegers er genoegen in scheppen om de aanbieders van volle kliko's te straffen voor het feit dat ze hen met werk opschepen, door de kliko na lediging met het handvat aan de tuinzijde terug te plaatsen. Het lijkt Harrie nu eigenlijk beter en zinvoller om hier onderzoek naar te doen dan naar het bewerkstelligen van eeuwig leven. Daar zit hij zelf namelijk helemaal niet op te wachten.

Met één been

Sommige auto's worden weleens maandagochtendmodellen genoemd. Dat zijn auto's waar elke keer wel weer iets anders aan kapot is. Harrie heeft sinds een half jaar of zo een vriendin die eigenlijk ook een maandagochtendmodel is. Toen ze in elkaar werd gezet zijn er wat dingen verkeerd gegaan, met name in en rond haar hart. Verkeerd aangesloten, of bepaalde dingen vergeten, dat weet Harrie niet meer precies. Haar vader heeft het hem eens helemaal uitgelegd, maar Harrie kan het niet meer reproduceren.

Feit is wel dat ze een aanzienlijk deel van haar leven in het ziekenhuis doorbrengt. In de periode waarin Harrie contact met haar heeft was dat steeds voor preventieve zaken, maar in het verleden heeft ze er ook vaak voor ingewikkelde reparatiewerkzaamheden gelegen, waarbij er soms serieus sprake van was dat ze het ziekenhuis niet meer levend zou verlaten.

Vorige week vertelde ze Harrie dat ze ervoor vreest dat één van haar benen op termijn zal moeten worden geamputeerd. Harrie schrok van die kille mededeling, maar vrijwel meteen schoot het hem te binnen dat heel recent was gebleken dat hartpatiënten soms juist beter af zijn met maar één been.

Dat was om precies te zijn op 26 april 2013. Op die dag werd Arnol Kox, beter bekend als de Eindhovense schreeuwjezus, midden in het centrum van Eindhoven slachtoffer van een hartstilstand. Nu verkondigt Arnol zijn boodschap altijd vanuit een invalidewagentje, waarschijnlijk omdat hij 1 been mist. Had hij nog gewoon twee benen gehad, dan was hij na een hartstilstand gewoon netjes in zijn wagentje zijn blijven zitten, zonder dat iemand in de gaten zou hebben gehad dat hij dood lag te gaan. Hooguit zou zijn opgevallen dat het eindelijk eens stil was in een straal van 200 meter rondom Arnol. Maar in dit geval zorgde Arnols beengemis ervoor dat hij door de hartstilstand uit zijn wagentje kukelde. Omstanders begrepen dat dit niet bij zijn bekeringsact hoorde en begonnen hem direct te reanimeren.

Daardoor keerde het leven terug in Arnol, zodat hij de volgende dag vanuit het ziekenhuis kon bevestigen dat hij het nooit had gered als hij twee benen had gehad. Hij onthulde dat hij nog maar één been had en dat hij op de plaats waar ooit een tweede been had gezeten normaliter een prothese droeg. Maar dat hulpstuk had hij toevalligerwijs juist op de dag van zijn hartstilstand thuisgelaten. Daardoor bleef hij niet in evenwicht toen zijn hart ermee stopte en viel hij uit zijn karretje.

Harrie hoopt dat zijn vriendin door deze gebeurtenis ook de voordelen van een eventueel verlies van een been onder ogen zal zien.

Kwal

Harrie heeft een hekel aan slijmballen. Figuren die zich bij bij mensen waar ze iets van willen omhoog proberen te likken en die alle anderen als grof vuil behandelen. Harrie is dan ook bijzonder verheugd dat Mark van Bommel heeft besloten zijn voetbalcarrière te beëindigen.

Een carrière die volgens kenners succesvol was. Harrie is geen kenner en ziet het daarom toch iets anders. Van Bommel heeft de nodige prijzen gewonnen met diverse werkgevers, dat is waar. Maar als Harrie aan Van Bommel denkt dan komt er nooit een beeld van een mooie of bijzondere voetbalactie in zijn gedachten. De naam Van Bommel associeert Harrie eigenlijk alleen met iemand die constant met scheidsrechters staat te slijmen en vervolgens gemene en stiekeme overtredingen maakt op tegenstanders.

Afgelopen zondag speelde Van Bommel -naar achteraf bleek- zijn laatste wedstrijd. Harrie heeft de samenvatting van die wedstrijd vandaag pas gezien en stelde vast dat Van Bommel geheel in stijl afscheid heeft genomen als voetballer. Harrie zag hem eerst amicaal doen tegen de scheidsrechter, die hier echter niet gevoelig voor bleek te zijn. Hij gaf Van Bommel in elk geval in korte tijd twee keer een gele kaart vanwege smerige trappen op de enkels van tegenstanders, waarna Van Bommel dus het veld moest verlaten.

Na de eerste gele kaart reageerde Van Bommel nog furieus richting de scheids, alsof die het helemaal verkeerd had gezien. Na de tweede gele kaart bleef hij rustig, deed zijn aanvoerdersband af en verliet het veld. Een passend einde van de carrière van een slijmbal.

Herstart

Harrie heeft al eens uitgelegd waarom hij met dit weblog is begonnen. Hij voelde dat hij niet de juiste levensweg bewandelde en hoopte via het schrijven van stukjes weer op de juiste weg terecht te komen. Dat is hem ook gelukt, al kostte het hem wel zijn huwelijk.

Maar het kostte hem ook zijn inspiratie en zijn motivatie. Dat was misschien ook wel logisch, want het doel was bereikt. Maar Harrie vond en vindt het eigenlijk ook wel jammer. Hij schrijft op zich namelijk graag en door dat regelmatig te doen behoud je je schrijfvaardigheid natuurlijk ook. Toch is het al meer dan een half jaar geleden dat hij iets aan zijn weblog toevoegde.

Harrie wil daarom proberen een herstart te maken. Hij wil het wel een beetje anders gaan doen dan eerst. Toen schreef hij vaak lange stukken en was de toon behoorlijk cynisch. Nu wil hij kortere en minder cynische stukken schrijven. Korter, omdat de drempel om iets te schrijven dan lager wordt, en minder cynisch omdat hij heeft gemerkt dat een cynische schrijfstijl zijn alledaagse gedrag beïnvloedt.

Een poging tot herstart dus. Harrie gaat het proberen en hij heeft er zin an!