Vakantie

Ooit vond Harrie het best leuk om naar het buitenland te gaan en daar een beetje de vlotte jongen uit te gaan hangen. Vooral aan Frankrijk heeft hij best goede herinneringen. Maar ergens in de tijd is hij de reislust verloren. Harrie vindt vakanties meestal teveel gedoe en het geld niet waard.

Dat begint al bij de voorbereiding; hoewel hij vakanties bij voorkeur zo min mogelijk voorbereidt, duurt die voorbereiding hem toch nog altijd te lang. Daarna komt de reis zelf. Dat vindt hij wel het ergste deel van vakantie, met name de terugreis.

Reizen duren altijd langer dan je hoopt. Elke keer weer probeerde Harrie vooraf een schatting te maken van de duur van de reis, waarbij hij elke keer weer een pessimistischer scenario koos dan de vorige keer. En toch bleek hij zich elke keer weer rijk te hebben gerekend, ook al nam hij alleen snelwegen en deed hij alsof snelheidslimieten in Frankrijk niet bestaan. Als Harrie zich hier weleens over beklaagde, stuitte hij met regelmaat op mensen die glashard beweerden dat voor hen de vakantie al begon als ze met de auto het tuinpad verlieten. Dit soort sujets dienen wat Harrie betreft met argwaan te worden behandeld.

De eigenlijke vakantie is meestal één lange poging om te doen alsof je geniet van de vooroorlogse toestanden waarin je verzeild bent geraakt en de luxe van thuis helemaal niet mist. Daarnaast is vakantie een tijd van alert zijn op anderstalige kooplieden, die jouw vermeende gebrek aan kennis van hun moedertaal steeds weer aangrijpen om je een financiële poot uit te draaien.

Misschien trekt Harrie de laatstgenoemde onhebbelijkheid der buitenlandse middenstand wel teveel door naar een gehele landspopulatie? Feit is in elk geval dat hij na een vakantie nooit de behoefte heeft om lyrisch te worden over de bijzondere mensen die hij heeft leren kennen. Waar anderen steeds weer thuis komen met enthousiaste verhalen over de boeiende mensen die ze hebben ontmoet, mensen die ondanks (of misschien juist dankzij) hun nauwelijks aanwezige financiële middelen toch dolgelukkig blijken te zijn en een hele typische maar wel zeer bruikbare kijk op de wereld blijken te hebben, is Harrie nooit veel verder gekomen dan gesprekken met kansarme lieden die hun lot draaglijk trachtten te maken door het innemen van grote hoeveelheden sterke drank.

Goed beschouwd zullen de mensen in Harries directe omgeving hem eerder aanzetten tot interessante verhalen dan de mensen die hij in den vreemde trof. Johnny en Anita van twee deuren verder bijvoorbeeld, die bij hun dagelijkse ruzies zó hard schreeuwen dat Harrie bijna letterlijk kan volgen wat ze tegen elkaar roepen. Of de familie Nervosi aan het einde van de straat, die juist wél dol zijn op vakanties en hun jaarlijkse tweeweekse trip dankzij vier weken voorbereiding en drie weken opruimen achteraf weten op te rekken tot een spektakelstuk dat zijn gelijke niet kent.

Van reizen leer je dat een paar van de merkwaardigste exemplaren van de mensheid bij je om de hoek wonen.

Verwarring

100 jaar geleden moet het veel makkelijker zijn geweest, toen mensen nog gewoon tastbare dingen maakten. Maakte iemand een stoel, dan was voor iedereen in no-time duidelijk of je er fatsoenlijk op kon zitten en zo ja, of je dat voor hooguit een week op die stoel zou kunnen , of dat het geval na een week zou instorten.

Tegenwoordig is zoiets nauwelijks meer mogelijk, omdat uiterlijk vertoon de spil in ons bestaan is geworden. De grootste rotzooi wordt gewoon verkocht, omdat er een mooie verpakking omheen zit (kijk bijvoorbeeld naar vrouwen: de mooiste vrouwen zijn meestal de grootste krengen). Aan het uiterlijk van een product is de kwaliteit van hetgeen waarvoor het is bedoeld in elk geval niet meer af te zien.

In dit verband moest Harrie wel lachen om een tweetal testen dat hij las in twee van de belangrijkste Nederlandse computerbladen. In beide bladen werd aandacht besteed aan HDMI-kabels. Dat zijn kabels waarmee je beeld en geluid van bijvoorbeeld een dvd-speler kunt transporteren naar bijvoorbeeld een televisie, zodat je daarop het beeld en geluid kunt zien resp. horen.

Het bijzondere van HDMI-kabels is dat ze digitale signalen ook digitaal doorgeven. Omdat digitale signalen zoals bekend alleen uit nullen of enen bestaan (wel of geen signaal), wekt het bevreemding dat er HDMI-kabels bestaan die 7 euro per meter kosten, maar dat er evengoed HDMI-kabels voor 600 euro per meter te koop zijn.

Als leek zou je denken dat elke HDMI-kabel een nul gewoon als een nul doorgeeft en een een als een een. Maar zoals je vroeger aan een stoel kon zien of hij degelijk was, aan een HDMI-kabel zie je cht niet of hij zijn werk goed doet. Daarom testten beide computerbladen wat verschillende kabels.

De uitkomst verbaasde Harrie niet: het ene computerblad concludeerde (letterlijk) dat de bewering dat dure HDMI-kabels beter zijn dan goedkope 'belachelijk' is. Het andere computerblad constateerde daarentegen opzienbarende kwaliteitsverschillen tussen dure en goedkope kabels.

Harrie denkt dat de uitkomst van beide testen typerend is voor de twijfel die onze hedendaagse maatschappij kenmerkt.

Einde

Dit is het dus. Of eigenlijk: dit wás het dus. Dinie en Harrie zijn nu officieel gescheiden. 5 augustus 1996 - 3 februari 2011 is er in de grafsteen van hun huwelijk gebeiteld.

Als mensen vertellen over scheidingen hoor je meestal verhalen over processen die een half mensenleven in beslag nemen. Bij Dinie en Harrie was alles in 4 maanden gepiept, maar dan ook echt álles. Op 8 oktober 2010 was er het besluit om ermee te stoppen, precies 3 maanden later trok Dinie in een ander huis en minder dan een maand later is het huwelijk officieel ontbonden.

Harrie zou -terwille van de kinderen- zelf nooit hebben besloten om ermee te stoppen. Toen Dinie dat besluit 4 maanden geleden wél nam, raakte Harrie in eerste instantie dan ook hevig in paniek en wilde hij eigenlijk alleen maar dood . Maar de juiste pillen en gesprekken met vrienden hielpen hem door de eerste paniek heen.

Langzaam aan kwam een gevoel van opluchting en begon Harrie ook de voordelen te zien van een leven zonder vrouw. Maar pas toen ook de kinderen het nieuws van de aanstaande scheiding redelijk leken te hebben geaccepteerd kwam er voor het eerst in jaren weer een echte rust in Harrie.

En nu is hij dus alweer 4 weken alleen. Met Elvis dan, want die is bij Harrie gebleven. Dinie heeft als vervanger van Elvis een poesje voor in haar huis gekocht. Zo hebben Willie en Ricardo in elk huis een dier waar ze zich mee kunnen vermaken. Twee hele verschillende dieren natuurlijk, een neurotische maar lieve Collie in Harries huis en een ondeugende, speelse poes bij Dinie. Net zo verschillend eigenlijk als Dinie en Harrie.