Op 1 mei 2007 schreef Harrie zijn eerste stukje in dit weblog. Volgens de teller die aan het weblog is verbonden is dit stukje 421 en het zal (in elk geval voorlopig) het laatste zijn.
Redenen zijn er genoeg. De belangrijkste is dat Harrie vooral het laatste jaar een hele andere kijk op zichzelf heeft gekregen. Daardoor heeft hij een beter besef gekregen van wat hij belangrijk in zijn leven vindt en waar zijn leven om zou moeten draaien. Relatieve soberheid, doen wat je leuk vindt en stoppen met nutteloze dingen doen zijn daar belangrijke onderdelen van.
Maar daardoor is hij tegelijkertijd -nog meer dan eerst- gaan inzien dat een dergelijke levensfilosofie in deze maatschappij juist helemaal niet gangbaar is. Sinds Harrie een mobiele telefoon met abonnement heeft genomen is dat besef ineens verhevigd. Was Harrie eerst gewoon een niet echt bij de tijdse man met een simpel mobieltje, nu blijkt hij ineens onbedoeld lid te zijn geworden van de kudde die men 'de grote massa' noemt.
En in het leven van die grote massa blijken mobieltjes -nog meer dan Harrie al vermoedde- een centrale plaats in te nemen. Het gaat nog net niet zo ver dat mensen die naast elkaar op de bank zitten een gesprek via hun mobieltje met elkaar voeren, maar het valt Harrie wel op dat heel veel gesprekken wel óver de mobieltjes gaan.
Harrie heeft de ergernis om dat soort dingen altijd gebruikt om hier stukjes te schrijven. Maar dat kost energie en die energie wil hij er niet meer in stoppen. Het lost namelijk niets op. Hooguit dat anderen zijn machteloosheid en frustratie begrijpen of erom kunnen lachen, maar zelf heeft hij er geen profijt van. En daarom stopt hij, hier en nu. Hij gaat zijn energie -in elk geval voorlopig- in dingen stoppen die hem energie opleveren in plaats van kosten.
Harrie bedankt u allen voor het lezen. Reageren zal vanaf nu ook niet meer mogelijk zijn. Als afsluiting een treffend gedicht van John O'Mill:
Deze planeet kan men rond blijven lopen
Met de bek van verbazing wagenwijd open
Geen opmerkingen:
Een reactie posten