Het handige van nieuwe mensen in je leven is dat zij je weer eens een andere spiegel voor kunnen houden dan je oude connecties. En omdat het toeval wil dat de ondertitel van Betsies beroep spiegelvoorhoudster is, krijgt Harrie de laatste weken weer van alles over zich heen.
Niet alles wat Harrie in Betsies spiegel ziet is trouwens nieuw. Betsie vindt bijvoorbeeld dat Harrie dingen in het algemeen negatief ziet. Harrie "herkent zich niet in die typering". Eerlijk en cynisch is-ie ja. En dat anderen dat als negatief interpreteren klopt ook. Maar ís Harrie nou echt negatief? Van de andere kant: 9 van de 10 mensen die Harrie tegenkomt vinden hem negatief, dus heel misschien ziet Harrie het even niet scherp?
Wat wél nieuw is is Betsies vaststelling dat Harrie een informatieverwerkingsprobleem heeft. Nou heeft bijna iedereen dat volgens haar, dus heel bijzonder is haar conclusie dan niet. Maar wat wél vreemd is, is dat Harrie die diagnose nooit eerder heeft horen stellen. Sterker nog: Harrie wist niet eens dat het woord bestond.
Maar belangrijker dan een kwaal opgeplakt te krijgen is natuurlijk de vraag hoe je met die kwaal kunt leren leven. Of Betsie daar hulp bij kan bieden mag worden betwijfeld. Net als de meeste moderne Nederlanders kan ze wel zeggen wat er mis is, maar kan ze de oplossing niet geven. Harrie vreest dus dat hij voor een solitaire uitdaging staat.