dinsdag 18 januari 2011

Harrie en de vrouwtjes


Er zijn best veel mensen die vinden dat Harrie zó bot is dat het niet echt vreemd is dat hij nu (vooralsnog officieus) gescheiden is. Harrie -niet te beroerd om de hand in eigen boezem te steken (cupmaat inmiddels ruim A)- heeft mede daarom ook heus wel nagedacht over de vraag waarom hij er wéér niet in is geslaagd om een vrouw tot aan de eindstreep te boeien.

Zelf kwam Harrie niet veel verder dan de constatering dat hij goed alleen kan zijn en het soms best lastig vindt om dingen te moeten doen waar hij op dat moment geen zin in heeft, of (omgekeerd) om dingen te moeten laten die hij juist wél wil doen. Helemaal bevredigend vond hij dit resultaat van al zijn denkwerk niet echt, maar hij kwam niet veel verder.

Maar Het Lot stak hem gisteren even ongevraagd als onverwacht een handje toe. Harrie reed van zijn werk naar huis, zette de autoradio aan en sloot zo precies aan op de start van een gesprek met ene Jeffrey Wijnberg. Deze meneer heeft een boek geschreven dat Horken en heksen heet. De eerste twee regels van elk hoofdstuk van dit boek zijn gelijk en luiden: "Vrouwen hebben altijd gelijk. En mannen worstelen daarmee".

In het gesprek dat volgde bleek meneer Wijnberg even overtuigd van het gelijk van zijn stelling als een gelovige van het bestaan van Jezus. Zelfs toen de presentatrice meneer Wijnberg de niet te missen kans gaf om de absurditeit van zijn stelling toe te geven door te vertellen dat zij als vrouw toch regelmatig ongelijk had bleef hij volharden.

Tijdens het gesprek bedacht Harrie zich ineens dat meneer Wijnbergs stelling misschien wel de reden is dat Harrie nooit een vrouw voor eeuwig aan zich zal kunnen binden. Harrie is het namelijk volledig met meneer Wijnberg oneens en dat legt hij graag, vaak en uitgebreid uit aan iedereen die het wil horen (aan iedereen die het niet wil horen overigens ook). Punt is echter dat ook vrijwel alle vrouwen de mening van Wijnberg delen. Voeg daarbij het gegeven dat vrouwen niet graag tegengesproken worden en dan is wel duidelijk waarom Harrie de rest van zijn leven beter (en liever) als vrijgezel kan doorbrengen: door zijn vriendinnen vanaf dag 1 van hun relatie uit te lachen terzake een voor hen essentieel en vaststaand iets, gedraagt hij zich als een tuinman die bij de aanplant van een nieuwe tuin tussendoor kwistig met onkruidzaad strooit. Zo iemand verliest op enig moment zijn clientele.

Geen opmerkingen: