Harrie is niet alleen geboren met aanleg voor depressies, maar ook met een grote voorliefde voor het absurde. De energie die hij uit het lachen om het absurde haalt is tot nog toe steeds voldoende om de depressies in voldoende mate te pareren. En omdat de wereld steeds absurder wordt, wordt de kans steeds kleiner dat Harrie ooit euthanasie bij zichzelf zal hoeven toepassen.
Een paar weken geleden kreeg Harrie nog een enorme energie-impuls door dit bericht over circus Belly Wien. Belly Wien is een Oostenrijks circus, dat nogal eens voor problemen blijkt te zorgen in de plaatsen waar het haar tenten opzet. Dat blijkt te komen, doordat circusmedewerkers in de stad kaartjes uitdelen waarmee mensen gratis naar een voorstelling kunnen. Maar als de mensen dan vervolgens met de kaartjes aan de kassa verschijnen, blijkt dat ze eerst nog ergens een stempel moeten halen. En als je die stempel te laat hebt bemachtigd, moet je alsnog gewoon betalen. Als volwassene alleen kun je op zo'n moment beslissen om dan gewoon af te nokken, maar als je kinderen bij je hebt is dat natuurlijk niet zo eenvoudig. En dat zorgt dus regelmatig voor ergernissen bij de kassa's van Belly Wien.
Het artikeltje dat Harrie las verhaalde over een moment waarop het voor de kassa's bij Belly Wien uit de hand liep. Een aantal mensen voelde zich bedrogen, wat tot een ruzie leidde. Die ruzie liep zo hoog op, dat de clown van Belly Wien een meisje van 14 begon te slaan. Uiteindelijk heeft het voorval ertoe geleid dat er een brief aan de regering is gestuurd, om te vragen Belly Wien het land uit te zetten en ze nooit meer binnen te laten.
Harrie moest aan Belly Wien denken toen hij gisteravond naar de televisie keek. De hele avond stond in het teken van de uitslagen van de verkiezingen die gisteren werden gehouden. Harrie kijkt zelden tv, maar de afgelopen weken heeft-ie bijna helemáál niks gekeken. Elke dag was er wel weer een discussie tussen de lijstrukkers van de verschillende partijen. Harrie snapt de zin van dat soort discussies nooit zo goed, want elke lijstrukker zegt toch hetzelfde, meestal dat zijn collega X liegt en dat het onder hem/haar wél goed gaat komen. Harrie hoort er in elk geval nooit iets nieuws. Bovendien gaan alle beloftes de prullenbak in zodra de verkiezingen voorbij zijn, dus ook vanuit dat oogpunt heeft het niet veel zin om de discussie te bekijken.
Zo kwam het dat Harrie ineens een scherpe overeenkomst zag tussen de politiek en circus Belly Wien. Ook de politici delen kaartjes uit met beloftes voor mooie dingen. Maar als je met die kaartjes aan de kassa verschijnt, blijkt dat al die mooie dingen nét op zijn.
Jammer genoeg zijn er ook verschillen. Een clown die kinderen schopt, daar kan Harrie de lol namelijk eigenlijk best van inzien. Zo zou hij ook best kunnen lachen als Geert Wilders de koningin zou laten struikelen. En het belangrijkste verschil: Belly Wien kun je de toegang tot Nederland weigeren. Dat kan met circus Politiek Den Haag helaas niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten