Crisis

Het is crisis. En dat verdeelt Nederland in tweeën. De ene helft roept dat er helemaal geen crisis is. De andere helft roept dat er wél een crisis is. Beide helften zijn vervolgens van mening dat we zoveel mogelijk geld uit moeten gaan geven, dan komt het vanzelf wel weer goed.

De overheid geeft daarbij het goede voorbeeld. Aan allerlei geplande bouwprojecten wordt bijvoorbeeld per direct geld beschikbaar gesteld, zodat ze veel eerder van start kunnen dan de bedoeling was.

Harrie gelooft niet in dit soort oplossingen. Volgens hem kun je beter wat zuinig zijn in mindere tijden. Maar Harrie is geen econoom. Hij is chemicus. Een chemicus zonder visie zelfs. Dat hebben ze op zijn werk zelf gezegd.

Harrie denkt trouwens dat zo'n beetje iedereen (overheid én bedrijfsleven) in dit land al sinds jaar en dag zijn best doet om de economie draaiende te houden, door zo zinloos mogelijk bezig te zijn. Bijna wekelijks maakt Harrie daar wel een mooi staaltje van mee.

Vorige week bijvoorbeeld kreeg hij een dvd-speler thuisbezorgd. Precies dezelfde als die hij twee maanden geleden had besteld, betaald en ontvangen. Nu kreeg hij er dus nóg een. Maar de dag erna kreeg ie een mail van het bedrijf dat hem had gestuurd. Er was een fout gemaakt. Of ze hem weer op konden laten halen door GLS. Tuurlijk kon dat! En zo was iedereen weer lekker bezig! Het bedrijf zelf, GLS (twee keer) en Harrie natuurlijk. Resultaat: helemaal niets.

Ook leuk: de parkeerboete die Harrie in Amsterdam kreeg, terwijl hij het huis van zijn overleden vader aan het leegmaken was. Hij zag de parkeerwachter aan komen lopen terwijl hij parkeerde, dus uiteraard kocht hij een bonnetje en legde hij dat achter de ruit. Maar tóch een bekeuring natuurlijk. Harrie meteen gebeld, maar nee, dat kon niet ongedaan worden gemaakt. Dan moest Harrie toch echt bezwaar maken.

Dat deed ie, maar vandaag kreeg ie tóch een aanmaning. Heeft ie om 12.35 toch maar even gebeld, wat volgens de aanmaning tussen 8.45 en 16.30 uur kon. Na 10 minuten wachten kreeg ie een mevrouw aan de lijn, die alle gegevens van Harrie noteerde en toen vertelde dat ie na 13.00 uur moest terugbellen, omdat er niemand was. Harrie gaat de bon maar gewoon betalen, dat is goedkoper.

Nadat ie had opgehangen ging de telefoon. Het was de Ombudsman, bij wie Harrie een klacht had ingediend over de politie in Nuenen-Geldrop. Harrie schreef daar al eerder over: bij een oplichtingszaak wilde de politie nog wel aangifte opnemen, maar verder niets doen. Als de oplichter zou worden gepakt (die kans achtten ze trouwens niet groot), dan zou Harrie het wel horen. Maar Harrie hoorde niks. Hij vond zélf uit dat de oplichter was opgepakt, dat hij een claim kon indienen, etc.

Later wilde Harrie nog eens aangifte doen van doorrijden na een aanrijding in Vught. Harrie had het kenteken van de doorrijder bij de hand en belde de politie met de vraag wat te doen. "Doe morgen maar aangifte in Geldrop", was het antwoord. Maar de politie in Geldrop zei de volgende dag doodleuk dat Harrie in Vught had moeten blijven staan en dáár aangifte had moeten doen. "Maar uw collega aan de telefoon zei......", begon Harrie nog. "Die mensen aan de telefoon weten helemaal niet wat ze moeten zeggen", was het laconieke antwoord.

In elk geval heeft Harrie toen geklaagd bij de korpschef. Na twee maanden had ie nog niks gehoord en stuurde hij nóg maar eens een brief. Daar zei hij alvast in dat ie de Ombudsman zou inschakelen als ie nu wéér geen antwoord kreeg. Toen kreeg ie dus wél een antwoord en dat luidde dat de eerste brief kwijt was. Op de tweede zouden ze reageren. Dat beloofden ze twee maanden geleden en daarna vond Harrie het welletjes.

Nu ligt zijn klacht dus bij de Ombudsman. Maar...dat is dus eigenlijk een klacht over het feit dat de politie niet reageert. De éigenlijke klacht (dat de politie niets doet als je ze nodig hebt) sneeuwt daardoor eigenlijk onder. Maar hier had Harrie buiten de Ombudsman gerekend. Die vertelde dat ze nu éérst gaan zorgen dat de politie op Harrie's klacht gaat reageren. En daarná gaan ze -als Harrie dat wil- dan nog eens kijken of de reactie op de oorspronkelijke klacht eigenlijk wel juist is.

Dát noemt Harrie nou nog eens een win-win-win-situatie: de politie bezig, de Ombudsman bezig én Harrie bezig. Iedereen lekker bezig. En het mooie is: het resultaat is al bekend! Harrie krijgt ongelijk!