Zune

Bijna iedereen heeft een iPod. Harrie heeft een Zune. Dat is een soort iPod, maar dan een die het wél doet.

Hiervoor had Harrie drie iPod's (type Photo) en die gingen alle drie kapot. Bij de ene de connector voor de koptelefoon, bij een andere de batterij-aansluiting en bij alledrie de harddisk.

Harrie maakte zich bij het eerste defect nauwelijks zorgen. iPod's worden namelijk gemaakt door Apple. En Apple is zo'n beetje het beste bedrijf ter wereld. Dat zeiden allerlei Apple-fans tenminste tegen Harrie. Zelf is Harrie een fervent aanhanger van Microsoft. Talloze discussie's had ie met Apple-adepten moeten voeren. Allen verklaarden hem voor gek dat ie iets met zo'n klantonvriendelijk bedrijf als Microsoft te maken wilde hebben. Nee, Apple, dat was je ware!

Eén telefoontje met Apple was voor Harrie voldoende om nóg meer vraagtekens bij de juichverhalen over Apple te plaatsen dan ie al deed én om zélf maar te gaan knutselen aan zijn defecte iPod's. Voor een storingsanalyse vroeg Apple bijvoorbeeld 80 euro. Het connectorkabeltje kon Apple daarna voor 50 euro plaatsen. En een defecte harddisk kostte slechts 80 euro.

Harrie had zélf de diagnoses al gesteld en kocht een connectorkabeltje in Amerika, dat voor een totaalprijs van twee knaken thuis werd bezorgd. Een nieuwe harddisk kocht ie voor 40 euro.

Toen ie alledrie de iPod's had gerepareerd heeft ie ze maar snel verkocht en de Zune aangeschaft. Die lijkt veel op een iPod Photo, heeft een groter beeldscherm en is nogal een stuk degelijker. Toeval: Microsoft maakt de Zune.

Eén ding moet Harrie toegeven: het is een stuk makkelijker om muziek op een iPod te zetten dan op een Zune. Bij een iPod moet dat eigenlijk met het Apple-programma iTunes, bij een Zune met het Microsoft-programma Zune. Beide programma's zijn vre-se-lijk om mee te werken als je een knappe hoeveelheid muziek op je schijven hebt staan.

Maar slimme jongens hebben andere programma's bedacht om een iPod te vullen, zoals . Voor zover Harrie weet werkt een Zune alleen met Zune. En dan blijkt Microsoft toch een lastig obstakel te kunnen zijn.

Harrie had namelijk een nieuwe laptop gekocht, waar Microsoft Vista bij werd verkocht. Maar Harrie vond Vista op die laptop te traag, zodat ie er een XP-versie opzette die ie nog had liggen. Toen ie de Zune-software wilde installeren, kreeg ie de melding dat Image Mastering API v2 moest worden geïnstalleerd. Volgens het grote Microsoft-foutenboek was dat Hotfix KB932716. Toen Harrie dat vervolgens wilde installeren vond Microsoft Harrie's legale XP-versie niet legaal.

Harrie heeft drie dagen moeten broeden op een list om Zune tóch te kunnen installeren. Alles wat hij probeerde mislukte. Tot ie bedacht dat ie de hotfix kon downloaden vanaf een computer waarvan Microsoft de legale XP-versie wél legaal vond.

Toegegeven: Harrie had die oplossing veel eerder kunnen bedenken. Normaal hoeft ie daar geen drie dagen over te doen. Maar ter verdediging wil ie opmerken dat het hooikoortsseizoen weer is begonnen.

Vogelen

Vogelen. Mooi woord, vindt Harrie. Harrie heeft lang gedacht dat het een synoniem voor neuken was. In Belgie is dat ook zo.

In Nederland wordt -volgens Wikipedia- met vogelen "het bekijken, het determineren (op naam brengen), tellen en inventariseren van vogels en het doen van onderzoek naar bijv. gedrag en ecologie" bedoeld. Dat is iets heel anders dan neuken. Misschien wordt er in Nederland minder geneukt dan in Belgie? Als Harrie kijkt naar het aantal mensen om hem heen dat gaat scheiden, verbaast hem dat trouwens niks. Maar daarover een andere keer meer.

Harries vriend Bert is een echte natuurman. Volgens Harrie weet Bert álles over de natuur. Bert wil boswachter worden, maar heeft de juiste connecties nog niet. Maar hij weet al wél veel over vogels. Mede daarom is het leuk om met Bert door de natuur te lopen. Hij kan je zomaar ineens vertellen dat er een grijsgekuifde sijslijster in de buurt is, of een roodgerande pitrietmus. Dat geeft zo'n wandeling toch altijd iets extra's.

Iemand die als hobby graag vogelt wordt een vogelaar genoemd. Bert is altijd al een vogelaar geweest. Harrie kent Bert al minstens 35 jaar en altijd was Bert aan het vogelen. Vroeger vooral in de Belgische zin, maar tegenwoordig vooral in de Nederlandse.

Nu wil het toeval dat ook Dinie steeds meer Nederlands vogelt (overigens zonder het Belgisch vogelen te verwaarlozen). Ze kent nog lang niet zo veel vogels als Bert, maar ze is slim, dus dat kan zómaar veranderen. Harrie merkt dat ie toch een beetje wordt beïnvloed door al dat gevogel om hem heen. Hij betrapt zich er weleens op dat hij zichzelf steeds vaker dé vogelaarsvraag stelt: "wat vliegt daar?"

Maar voorlopig is er maar één vogel die Harrie met 100% zekerheid weet te benoemen: de specht. Harrie hoorde die een jaar geleden voor het eerst, in het bos bij de visvijver, vlakbij zijn huis. Eerst dacht ie dat een visser een blikje met oude maden op de rand van een vuilnisbak aan het legen was. Maar het getik dat ie hoorde had een hele heldere klank en ging zó snel, dat kon nooit een visser zijn.

Bovendien besefte Harrie dat ie inmiddels alweer een flink stuk had gelopen sinds ie het getik voor het eerst hoorde en nóg werd het steeds luider. Zoveel herrie met zo'n heldere toon, dat moest een natuurkracht zijn. Snel nadenken bracht hem al gauw op het idee dat ie misschien een specht hoorde. Die tikt immers met zijn snavel tegen bomen, dat wist Harrie zich wel uit boekjes te herinneren. En misschien was een boom inderdaad wel zo'n goede klankkast. Toen ie goed luisterde, merkte hij ook dat het geluid uit de toppen van de bomen kwam.

Harrie heeft toen nog een flink stuk moeten lopen, met ogen en oren omhoog gericht, voor ie kon vaststellen dat ie inderdaad een specht had gehoord. Ter plekke werd het zijn lievelingsvogel. Zó'n klein beestje dat zó veel herrie kan maken! Harrie was er jaloers op.

Vanmorgen is Harrie in alle vroegte met Elvis naar een ander bos gegaan. Toen ie de auto parkeerde hoorde hij wéér dat luide en heldere getik. Hij moest zeker 5 minuten lopen voor ie de plaats vond waar de specht deze keer zat. Maar er stonden 4 bomen en Harrie kon zijn favoriete vogel niet direct zien. Hij moest een paar keer om de bomen heen lopen voor ie hem zag, maar toen zag de specht hem ook. En meteen was ie weg.

Daar baalde Harrie van. Nu had ie het beestje niet goed kunnen zien en zodoende zou ie ook niet aan Bert kunnen vragen welke sóórt specht het was geweest. Want Harrie kan dan wel de specht van de mus onderscheiden, Bert kan zelfs vertellen of we daar de groene, de rood-bonte of de grote kale variant van zien.

Hij liep verder, samen met Elvis en hoorde niets meer. Nou ja, alleen gewone zingende vogels. Ook leuk natuurlijk, maar niet zo imponerend als de specht. Hij vond het ook lullig voor de specht zélf. Die was nét lekker aan het klussen op zijn vrije zondagochtend en dan komt een wannabe-vogelaar hem lastigvallen.

Tien minuten later liet Harrie Elvis weer in de auto springen. Toen Harrie de klep dicht deed, hoorde hij weer een luid en helder getik in de verte.

Muziek

Harrie heeft besloten dat hij nu écht eens álle muziek die hij heeft gaat ordenen en op de computer gaat zetten. Hij heeft daarvoor een nieuwe harddisk met een opslagcapaciteit van 2 Terabyte gekocht.

Het is een enorme klus. Niet zo zeer voor het deel dat ie op cd of mp3 heeft: dat hoeft ie 'alleen' maar naar de harddisk te schrijven. Maar Harrie heeft ook nog ongeveer 2000 elpee's staan. Een flink deel daarvan is nooit op cd verschenen.

Omdat je elpee's niet zomaar in je harddisk kunt prakken, moet ie die gaan digitaliseren. En dat kost veel tijd. In elk geval de tijd die het kost om de elpee af te draaien en op de computer op te nemen. Maar dan heb je 1 of 2 grote files, afhankelijk van de vraag of je elke kant van een elpee in een aparte file opslaat, dan wel twee kanten in één file. Bij dubbelelpee's zijn de keuzes natuurlijk nog wat uitgebreider.

Harrie propt twee kanten per elpee in één file. Maar hij wil uiteindelijk de nummers op een elpee per stuk kunnen selecteren en draaien. Daarom moet het opgenomen werk nog worden opgeknipt. Dat is een secuur en dus tijdrovend werkje, als je het -zoals Harrie- goed wilt doen. Geen pauzes van een paar seconden voor of na een nummer dus. Of juist te weinig speling genomen, zodat het begin van een nummer ontbreekt. Grote tikken in de elpee's haalt ie er trouwens óók nog uit.

Zo is Harrie al gauw een uur per elpee bezig. Gelukkig hoeven niet alle 2000 elpee's deze bewerking te ondergaan. De meeste heeft ie ook in digitale vorm. Of hij vindt ze de moeite van de bewerking niet waard. Maar hij zal er toch wel een paar weken mee bezig zijn.

Uiteraard vindt ie het de moeite waard om eraan te beginnen. De meeste van de elpee's die hij moet digitaliseren bevatten obscure muziek uit Harrie's glorietijd, die zo'n beetje tussen 1975 en 1985 lag. Precies de periode waarin de punk op kwam zetten, gevolgd door een stroming met avantgardistische new-wave.

Vooral van de muziek uit laatstgenoemde periode krijgt Harrie nooit genoeg. Als ie de elpee's uit die tijd weer in zijn handen heeft, krijgt ie meteen weer een heel apart gevoel van binnen. Zoiets als Corry Konings soms krijgt, maar dan van muziek.

Crisis

Het is crisis. En dat verdeelt Nederland in tweeën. De ene helft roept dat er helemaal geen crisis is. De andere helft roept dat er wél een crisis is. Beide helften zijn vervolgens van mening dat we zoveel mogelijk geld uit moeten gaan geven, dan komt het vanzelf wel weer goed.

De overheid geeft daarbij het goede voorbeeld. Aan allerlei geplande bouwprojecten wordt bijvoorbeeld per direct geld beschikbaar gesteld, zodat ze veel eerder van start kunnen dan de bedoeling was.

Harrie gelooft niet in dit soort oplossingen. Volgens hem kun je beter wat zuinig zijn in mindere tijden. Maar Harrie is geen econoom. Hij is chemicus. Een chemicus zonder visie zelfs. Dat hebben ze op zijn werk zelf gezegd.

Harrie denkt trouwens dat zo'n beetje iedereen (overheid én bedrijfsleven) in dit land al sinds jaar en dag zijn best doet om de economie draaiende te houden, door zo zinloos mogelijk bezig te zijn. Bijna wekelijks maakt Harrie daar wel een mooi staaltje van mee.

Vorige week bijvoorbeeld kreeg hij een dvd-speler thuisbezorgd. Precies dezelfde als die hij twee maanden geleden had besteld, betaald en ontvangen. Nu kreeg hij er dus nóg een. Maar de dag erna kreeg ie een mail van het bedrijf dat hem had gestuurd. Er was een fout gemaakt. Of ze hem weer op konden laten halen door GLS. Tuurlijk kon dat! En zo was iedereen weer lekker bezig! Het bedrijf zelf, GLS (twee keer) en Harrie natuurlijk. Resultaat: helemaal niets.

Ook leuk: de parkeerboete die Harrie in Amsterdam kreeg, terwijl hij het huis van zijn overleden vader aan het leegmaken was. Hij zag de parkeerwachter aan komen lopen terwijl hij parkeerde, dus uiteraard kocht hij een bonnetje en legde hij dat achter de ruit. Maar tóch een bekeuring natuurlijk. Harrie meteen gebeld, maar nee, dat kon niet ongedaan worden gemaakt. Dan moest Harrie toch echt bezwaar maken.

Dat deed ie, maar vandaag kreeg ie tóch een aanmaning. Heeft ie om 12.35 toch maar even gebeld, wat volgens de aanmaning tussen 8.45 en 16.30 uur kon. Na 10 minuten wachten kreeg ie een mevrouw aan de lijn, die alle gegevens van Harrie noteerde en toen vertelde dat ie na 13.00 uur moest terugbellen, omdat er niemand was. Harrie gaat de bon maar gewoon betalen, dat is goedkoper.

Nadat ie had opgehangen ging de telefoon. Het was de Ombudsman, bij wie Harrie een klacht had ingediend over de politie in Nuenen-Geldrop. Harrie schreef daar al eerder over: bij een oplichtingszaak wilde de politie nog wel aangifte opnemen, maar verder niets doen. Als de oplichter zou worden gepakt (die kans achtten ze trouwens niet groot), dan zou Harrie het wel horen. Maar Harrie hoorde niks. Hij vond zélf uit dat de oplichter was opgepakt, dat hij een claim kon indienen, etc.

Later wilde Harrie nog eens aangifte doen van doorrijden na een aanrijding in Vught. Harrie had het kenteken van de doorrijder bij de hand en belde de politie met de vraag wat te doen. "Doe morgen maar aangifte in Geldrop", was het antwoord. Maar de politie in Geldrop zei de volgende dag doodleuk dat Harrie in Vught had moeten blijven staan en dáár aangifte had moeten doen. "Maar uw collega aan de telefoon zei......", begon Harrie nog. "Die mensen aan de telefoon weten helemaal niet wat ze moeten zeggen", was het laconieke antwoord.

In elk geval heeft Harrie toen geklaagd bij de korpschef. Na twee maanden had ie nog niks gehoord en stuurde hij nóg maar eens een brief. Daar zei hij alvast in dat ie de Ombudsman zou inschakelen als ie nu wéér geen antwoord kreeg. Toen kreeg ie dus wél een antwoord en dat luidde dat de eerste brief kwijt was. Op de tweede zouden ze reageren. Dat beloofden ze twee maanden geleden en daarna vond Harrie het welletjes.

Nu ligt zijn klacht dus bij de Ombudsman. Maar...dat is dus eigenlijk een klacht over het feit dat de politie niet reageert. De éigenlijke klacht (dat de politie niets doet als je ze nodig hebt) sneeuwt daardoor eigenlijk onder. Maar hier had Harrie buiten de Ombudsman gerekend. Die vertelde dat ze nu éérst gaan zorgen dat de politie op Harrie's klacht gaat reageren. En daarná gaan ze -als Harrie dat wil- dan nog eens kijken of de reactie op de oorspronkelijke klacht eigenlijk wel juist is.

Dát noemt Harrie nou nog eens een win-win-win-situatie: de politie bezig, de Ombudsman bezig én Harrie bezig. Iedereen lekker bezig. En het mooie is: het resultaat is al bekend! Harrie krijgt ongelijk!

NSB

Stel: je bent fan van PSV. Dat moet niet prettig zijn.

Goed, elk jaar een keer feestje, omdat je club kampioen van Nederland is geworden. Harrie kan dat billijken. PSV-fans moeten al een heel jaar afzien. Kijken naar angsthazenvoetbal. Proberen zo weinig mogelijk goals tegen te krijgen. Lekker met z'n allen in de verdediging hangen. En dan, als de tegenpartij helemaal súf is geworden van dat laffe spelgedrag, met een snelle counter aan de andere kant scoren. Als vergoeding voor zo'n jaar ellende is een feestje aan het einde van het jaar wat Harrie betreft wel redelijk.

Harrie kan zich gewoonweg niet voorstellen dat een mens warme gevoelens kan krijgen voor dat soort voetbal. Niet dat Ajax het lekker doet, de afgelopen jaren, maar Ajax heeft nog wel altijd dezelfde echte voetbalvisie: eigen mensen opleiden en aanvallen. Achterin mag er best een bal in, als er voorin maar een méér in gaat.

Nu wil het geval dat Harrie vlakbij de plek woont waar PSV altijd dat laffe voetbal speelt. Sterker nog: hij is op een kilometer of 25 van het PSV-stadion geboren. Op feestjes krijgt hij daarom vaak de vraag hoe het kan dat hij dan fan van Ajax is, als ie uit de buurt komt.

Harrie vindt dat altijd een hele rare vraag. Als je van voetbal houdt, kies je volgens hem voor de club met het beste voetbal. PSV-fans zien dat anders: volgens hen moet je kiezen voor de club uit de buurt waar je woont.

Gisteren was Harrie weer eens op een feestje. En zoals vrijwel altijd begon er weer een PSV-fan over Ajax. Eerst antwoordde Harrie nog netjes, maar al snel werd de toon van de aanstichter scherper en vinniger. Het werd Harrie al snel duidelijk dat deze PSV-fan ervan baalde dat zijn club dit jaar geen feest zou gaan vieren. Harrie snapte het wel dat deze supporter baalde. Een jaar lang gaapvoetbal kijken en dan niet eens een feest als schadeloosstelling, dat moet hard aankomen.

Het werd nog veel erger. De PSV-fan vroeg of Harrie uit de buurt kwam. Toen Harrie die vraag met 'ja' beantwoordde, kwam de-vraag-die-al-100-keer-gesteld-werd weer: waarom was ie dan voor Ajax en niet voor PSV?

Harrie gaf het antwoord dat ie hierboven al beschreef. De vragensteller begreep dat niet. Als je uit de buurt kwam dan was je toch automatisch voor PSV? Harrie voelde eigenlijk al dat dit verkeerd ging aflopen, maar merkte toch op dat dat volgens hem helemaal niet zo vanzelfsprekend was. Als Brabander ben je toch ook niet vanzelf fan van Frans Bauer, Vader Abraham of Corrie Konings, omdat die óók uit Brabant komen?

Hierna ontplofte de vragensteller. Hij zei dat Harrie in de oorlog waarschijnlijk NSB-er zou zijn geworden, gelet op zijn instelling.

Harrie heeft het er verder maar bij laten zitten. Met gekken is het lastig een fatsoenlijk gesprek te voeren. Met PSV-fans gaat hij vanaf nu in elk geval nooit meer over voetbal praten.

Schrijversblok

Harrie was even weg. Hij had turbulente weken achter de rug. Sinterklaas, alle verjaardagen, kerstmis, twee crematies en de afhandeling van een nalatenschap. Een weekje zee had ie wel verdiend.

Harrie had z'n laptop niet meegenomen naar zee. Hij had dat wel wilen doen om zijn muziekverzameling bij te werken, maar Dinie vreesde -terecht- dat ie dan de hele vakantie achter die laptop zou zitten. En dus had Harrie tijd om langs de zee te lopen met vrouw, kinderen en Elvis, om oude Autoweken te lezen en meer van dat soort dingen.

Het is daardoor een hele kalme week geworden, waarin Harrie weinig schrijvenswaardigs meemaakte. Omdat ie ook bijna geen tv heeft gekeken en geen kranten heeft gelezen, merkt ie dat ie nu zowaar moeite heeft om iets te bedenken voor dit stukje. Gelukkig waren er toch een paar dingen waar ie niet omheen kon.

1. Op woensdag stortte een Turkse Boeing neer, vlak voordat ie op Schiphol zou gaan landen. Toen Harrie de volgende ochtend broodjes ging kopen, struikelde ie bijna over de banketletters op de voorpagina van de Televaag. Die meldde dat het vliegtuig als een baksteen naar beneden was gevallen. Harrie hoorde later een stukje van de conversatie tussen de luchtverkeersleiding en de piloot. Inderdaad was daaruit niet op te maken dat er iets stond te gebeuren. Harrie probeert zich nu steeds voor te stellen hoe dat gaat, als een vliegtuig echt zómaar ineens naar beneden valt. Misschien duikt er nog wel een filmpje op van iemand die toevallig met camera in de buurt was. Tegenwoordig is er immers áltijd wel iemand toevallig met een camera in de buurt.

2. De landelijke voetbalverhoudingen lijken te worden hersteld. Donderdag won Ajax met veel geluk een wedstrijd die ze normaal gesproken hadden verloren. Twee dagen later speelde Pisvee thuis tegen Heerenveen. Na 90 minuten was het 2-2. Normaliter krijgt Pisvee dan nog een penalty en een tegenstander een rode kaart. Nu was dat krèk andersom! Culina (de zoveelste ex-Ajacied die overliep naar Pisvee) trok een Heerenvener aan zijn shirt en mocht onder de douche. Heerenveen kreeg een penalty en won met 3-2.

3. Als Harrie nog eens in een Nederlandse stad moet gaan wonen, dan zou hij het fijn vinden als dat Den Haag kan zijn. Lekker dicht bij zee, waar je nog écht tot rust kan komen. Harrie houdt ook van de humor van Hagenezen. En verder heeft ie in Den Haag nooit het idee dat elk moment criminelen achter hem op kunnen duiken. Mits hij het Binnenhof mijdt natuurlijk.

Morgen begint Harrie weer aan het gewone leven en zal de inspiratie voor interessantere stukjes dan dit vanzelf wel weer komen. Hoopt ie.