Beschouwing

Na de zelfreflectie van de vorige keren nog even een algemene wereldbeschouwing voor 2007 stopt.

Een agent mogen we alleen nog maar homo noemen als we 200 euro willen betalen. Van de rechtbank mocht het eerst nog gratis. Maar het Gerechtshof in Den Bosch heeft de man nu alsnog schuldig verklaard. Dat deed die man trouwens zelf al, want hij zei (volgens Teletekst) dat hij de agent wel degelijk wilde beledigen en dat homo als scheldwoord voor hem zoiets betekent als eikel of sukkel. Alsof je een snoek een vis noemt. Maar dat mag dus nu niet meer, tenzij je 200 euro betaalt.

Ander goed nieuws aan het einde van het jaar is dat de snacks bij defensie niet duurder worden. Daar heeft Harrie wel een beetje mee gezeten. Defensie wilde de snacks 35% duurder maken. Op Harrie's werk zijn de snacks in een paar jaar tijd ongeveer 100% duurder geworden, omdat de prijzen 'marktconform' moesten zijn. Harrie's werkgever vertelde dat hij geen goedkoop voer meer mocht verstrekken, want dan zou het een verkapte loonsverhoging of zo zijn. Bij defensie geldt die smoes blijkbaar niet.

Maar eerlijk is eerlijk, Harrie zou als werkgever ook eerder toegeven als ie bij defensie de scepter zwaaide dan bij een gewone ambtenarenclub. Bij defensie staat nog weleens een deur naar een voorraadkast met wapens open en je moet er als baas niet aan denken dat en boze snackliefhebber gekke dingen met zo´n wapen gaat doen. Honger zet mensen tot rare dingen aan.

Verder hoorde Harrie dat Ruud Lubbers liever niet over integratie praat, maar over participatie. Heeft ie misschien ook wel gelijk in. Je hebt niks aan lekkere allochtone wijven in je nabijheid als je er niet aan mag zitten.

En zo kabbelt het jaar naar het einde toe. Harrie houdt de laatste loodjes voor u in de gaten en vat ze hier samen. Voor het eerst trouwens met Vista als besturing van zijn laptop. Iedereen klaagt over Vista. Harrie zelf ook, omdat de beveiligingen toch allemaal weer op net wat andere plekken moeten worden uitgezet dan in XP. Maar Harrie´s nieuwe laptop liep op XP net zo snel als Estelle Gullit op klompen, dus heeft Harrie Vista maar eens geprobeerd. En terwijl XP volgens de kenners 10% sneller is dan Vista, is Harrie´s Vista 10% sneller dan XP. Hij bedoelt maar.

Zelfreflectie 2

Harrie wordt steeds weer een weinig opgewonden als hij het woord hoort vallen: zelfreflectie. Gelukkig kan het aan het einde van een kalenderjaar lekker vaak worden gebruikt. Bij een jaarafsluiting is zelfreflectie immers niet ongepast.

2007 was een goed Harrie-jaar. Weinig dips, als Harrie z'n werk niet meerekent. Ook dit jaar is ie op z'n werk voor 90% bezig geweest met de voorbereidingen voor een nieuwe wet die er moet gaan komen. Harrie vindt die wet een gedrocht, maar als degenen die er echt verstand van hebben vinden dat die wet er moet komen en als Harrie's baas vindt dat Harrie de man bij uitstek is om ervoor te zorgen dat Harrie en zijn collega's goed worden voorbereid, wie is Harrie dan om tegen dat verzoek in te gaan?

Tuurlijk, Harrie heeft in de afgelopen twee jaren wel verteld dat de nieuwe wet niet gaat doen wat ie belooft. En tuurlijk, iedereen aan wie hij het vertelde heeft braaf geluisterd. Maar degenen die uiteindelijk de beslissingen nemen hebben 'beleidsmaker' op hun visitekaartje staan, terwijl op dat van Harrie nog steeds gewoon 'vergunningverlener' staat. Harrie is heus niet zo naïef om te denken dat hij het als man uit de praktijk beter begrijpt dan stropdasmannen die onbegrijpelijke managementtaal wauwelen. En dus gaat de wet er komen.

Maar verder was 2007 voor Harrie een topjaar. Gestart met een weblog, gestart met een eerste serieuze poging om voor zichzelf te beginnen, vastgesteld dat hij inmiddels vrij goed begrijpt hoe de wereld in elkaar zit. En over het algemeen gezond geweest, al moet ie van de dokter voortaan medicijnen gebruiken om niet vanaf z'n zestigste met een zuurstoffles op z'n rollator te moeten lopen.

En zo zie je maar weer dat zelfreflectie aan het einde van het jaar goed is, want al zelfreflecterend moet Harrie vaststellen dat ie die medicijnen al een half jaar vergeet te gebruiken.

Haar

Eerlijk is eerlijk: je ziet er bijna niks van, dat Dinie is uitgeschoten met de tondeuse.

Eens in de zoveel weken neemt Dinie Harrie (qua haar) onder handen. Normaliter zet ze dan het kammetje met volgummer -1- op de tondeuse. Dinie laat de tondeuse daarna een nauwkeurige rondgang over Harrie’s schedel maken. Aan het einde wordt kammetje 1 verwijderd. Dan neemt Dinie Harrie’s nek en de rondingen bij zijn oren met de kale tondeuse nog even extra te grazen voor ultieme plaatselijke gladheid.

Tegen die tijd heeft Dinie trouwens meer dan genoeg van Harrie. Harrie is namelijk nogal een voorstander van ‘inleving’. Hij verwacht dat Dinie haar rol als thuiskapster serieus neemt. Harrie op zijn beurt probeert zich zoveel mogelijk in te leven in zijn rol van klant. Maar wat ie ook probeert, of het nou praatjes zijn over het weer, bekende Nederlanders of de vakantie, Dinie zegt niks terug. Ze raakt alleen maar geïrriteerd. Elke keer weer.

Vrijdag zou Dinie Harrie nog even bijwerken voor het weekeinde. Maar pas nadat ze de haarbaan van voorhoofd tot kruin met de tondeuse had verwijderd, kwam ze erachter dat kammetje 1 er niet op zat. Harrie stelde voor om z’n hoofd dan maar helemáál kaal te maken (Bruce Willis is nu ook helemaal kaal zag Harrie in Live free or die hard), maar daar wilde Dinie niet aan. Ze heeft de rest van Harrie’s hoofd dus gewoon met kammetje 1 gedaan. En omdat je het verschil met de middenbaan bijna niet ziet, kan Harrie weinig anders dan concluderen dat zijn haargrens nu echt de wijk naar de zijkanten heeft genomen.

Zelfreflectie

Zelfreflectie. Harrie vindt het een prachtig woord. Vooral omdat zelfs Marco van Basten het in de mond nam.

Harrie moet daardoor nu steeds aan loodgieterstypes denken als het over zelfreflectie gaat. Zo'n knoestige, kalende werkmens, met een zandkleurige overall over een zwart T-shirt met daarop de tekst "I Love Salou". Op de bovenbeendikke en met ketelvet besmeurde arm een mislukte tattoo, die een vriend na een avondje flink doorzakken heeft gezet met behulp van vulpeninkt en een aangepunte paperclip.

Zo'n echte arbeider dus, met wie je een kop koffie drinkt nadat hij op kerstavond je put heeft ontstopt. Je vraagt hem in je onnozelheid of hij het niet vervelend vindt dat hij op kerstavond in de storingsdienst zit en dan antwoordt die bonkige knoest: "ach, wat is vrijheid zonder wijsheid, en zonder deugd? De grootste van alle mogelijke kwaden; want het is dwaasheid, verdorvenheid en gekte, zonder onderwijs of beperking."

Zelfreflectie dus, want er is bijna weer een jaar voorbij en Harrie heeft al meer dan honderd stukjes geschreven en er zijn al meer dan 700 verschillende mensen die één of meer stukjes hebben gelezen en zoveel mensen ként Harrie niet eens.

Moet Harrie doorgaan met de stukjes? Dat zéker! Harrie heeft dit jaar (na zelfreflectie) vastgesteld dat hij bepaalde dingen in zijn leven moet doen om zijn bestaansrecht voor zichzelf te rechtvaardigen. Of zoiets. Schrijven hoort daar zéker bij. En schrijven in een weblog, waar je foto en film bij kan zetten en dat ook nog eens door anderen bekeken kan worden, vindt Harrie een prachtige vorm. Tuurlijk weet Harrie dat bloggen uit is en dat ie moet gaan twitteren of krabbelen, maar dat vindt ie meer iets voor schrijvers die eigenlijk niks te vertellen hebben.

Toch is Harrie bang dat de verveling gaat toeslaan in zijn weblog. Daarom heropent Harrie bij deze -in elk geval tijdelijk- de mogelijkheid om op de stukjes te reageren. Misschien komt er wel een levendige discussie op gang, die bij gaat dragen aan oplossen van het gros der wereldproblemen! Je weet het niet. Hoewel Harrie de kans op een zinvolle discussie klein acht: Harrie zeikt u liever netjes af dan dat ie een ingewikkelde discussie met u aangaat.

Vrouwen

Of Harrie wel goed bij zijn hoofd is, werd gevraagd. En of iemand zijn gezicht eens even moest verbouwen. En dat allemaal omdat Harrie in de vorige aflevering vertelde dat hij de oproep van oudere feministen aan de nieuwe vrouwenlichting om hun stem te laten horen onnodig vindt. Vrouwen praten namelijk al de hele dag, vooral tegen hun mobiele telefoon, die naar Harrie's inschatting vanaf 2015 bij de geboorte aan meisjeshanden zal zijn vergroeid.

Onze aftredende bondscoach zou wel raad weten met de ongenuanceerde kritieken die Harrie te verwerken kreeg en de criticasters oproepen tot enige zelfreflectie. Na de commentaren is Harrie voor de zekerheid nog eens extra op kwakende vrouwen gaan letten en het is waarschijnlijk nog erger dan hij al dacht.

Het is Harrie nu namelijk ook al opgevallen dat vrouwen zelfs bij de yogalessen hun kop niet kunnen houden. Harrie sluit zich normaliter gewoon af voor de 14 vrouwen met wie hij een yogagroep vormt. Maar vandaag nam hij de proef op de som en kon hij vaststellen dat zelfs bij yoga, de plaats bij uitstek voor bezinning en zelfreflectie, het geblaat gewoon doorgaat.

Mevrouw Roedel, die graag eenheid binnen de groep heeft, hield niet op over een belangrijke gebeurtenis, volgende week. Wat die gebeurtenis was en wat het belang ervan was, mochten we niet weten.

Dan heb je mevrouw Giebel. Altijd te laat en dan elke week uitgebreid waaróm ze te laat is. Kom toch gewoon op tijd, muts!

Mevrouw Kwaak zal d'r mond alleen kunnen houden als die door een arts (eventueel in opleiding) wordt dichtgenaaid. Ratelt maar door over de kinderen, d'r man, hond, kat, Albert Heijn, enzovoort. Een spraakwaterval.

Naast Harrie ligt mevrouw Knor. Die is op zich wél stil, maar die weet zich zó goed te ontspannen dat ze gaandeweg in slaap valt. Haar gesnurk compenseert haar gebrek aan verbale inbreng ruimschoots.

Na de yoga ging Harrie naar Albert Heijn, in een poging om even tot rust te komen van de yoga. Achter Harrie aan glipte een moeder met kindje-in-winkelwagen de winkel binnen. Op zich geen probleem, tot de moeder uit volle borst Een grote banaan uit Afrika begon te zingen.

Nou is Harrie gauw gecharmeerd door kinderen en ook liederen van grote eenvoud hebben zijn warme sympathie. Maar als die liederen op hoge en valse toon worden voortgebracht door een volwassen vrouw, midden in een Albert Heijn op maandagmorgen, terwijl de winkelwagen met bijbehorend kind van de vrouw minstens 15 meter verderop staat en Harrie nét terugkomt van een bijeenkomst met de dames Knor, Roedel, Kwaak, Giebel, Mandje, Mutsje en Knookje, dan moet ie zich toch écht even inhouden.

Dag

Leuk hoor, computers repareren. Maar het moet niet te druk worden. Harrie houdt nauwelijks tijd over voor wat anders.

Gelukkig had ie maandag wel tijd om Dag te lezen. Dag is -noodgedwongen- Harrie's nieuwste lijfblad. De landelijke dagbladen kunnen hun krant niet op alle beloofde dagen bij Harrie brengen. Dan zou ie het Eindhovens Lachblad natuurlijk nog kunnen nemen, maar Harrie leest liever een krant.

Voor Dag is Harrie zélf verantwoordelijk. Die moet ie bij Albert Heijn halen en daar komt ie maar twee keer per week. Zo is Harrie verworden tot een deeltijd-krantenlezer. Altijd nog meer natuurlijk dan de gemiddelde medemens, die de krant massaal helemáál links laat liggen.

Op de voorpagina van de maandagse zag Harrie een interessant artikel. Het ging over vrouwen. Die blijken een tweede emancipatiegolf te willen gaan starten. Kan ook zijn dat ze de eerste nieuw leven willen inblazen, daar wil Harrie even van af wezen.

Wat Harrie trof was de mededeling dat 'vrouwen van zich moeten laten horen'. Daar moest ie wel even bij lachen. Moet je ze eens tekeer horen gaan bij Albert Heijn, als ie z'n Dag wil halen. Harrie hoort niet anders dan vrouwen die van zich laten horen! En dat zijn dan alleen nog maar de oudere vrouwen, die de emancipatiegolf zijn gestart.

Maar nou wil die ouwe meute dat ook jongere vrouwen van zich gaan laten horen. Moet je voor de grap eens in een bus of trein stappen! Of gewoon in een drukke straat. Overal zijn meisjes met hun hand aan hun oor, hardop onzinnige praat verkondigend. Eerst dacht Harrie nog dat er hele ladingen onbehandelbare psychiatrische patiënten waren losgelaten, maar in de loop der tijd merkte Harrie dat die meisjes allemaal een telefoon in hun klauw hebben. En maar lullen! En maar nietszeggend zijn.

Moet die groep nou echt worden opgeroepen om de emancipatie nieuw leven in te blazen? Harrie houdt z'n hart vast.