Harrie waakte er dan ook wel voor om te zeggen: "Nee, ik bedoel gewoon dat ik er spijt van heb, trut!" Voor je het weet word je weer uitgemaakt voor vrouwenhater en daar had Harrie even geen zin an. Hij dacht daarom eens goed na over de woorden van zijn gezelschapsdame.
Maar het kwartje viel toch geen andere kant meer op, zodat Harrie een tweede poging deed om te mogen vinden dat hij spijt had van hetgeen hij te berde had gebracht. Gelukkig bleek de bijbelvaste kennis een waardig vertegenwoordigster van haar soort en dus merkte ze opnieuw op dat Harrie mis zat en dat hij gewoon een verkeerde keuze had gemaakt.
Harrie heeft het er toen maar bij laten zitten. Sinds hij weer vrijgezel is, is er op een bepaalde manier een enorme rust in hem gevaren. Die rust maakt dat Harrie niet meer zo nodig zijn gelijk hoeft te halen in discussies. Als iemand het met hem eens is vindt Harrie dat prima. Maar als dezelfde iemand juist met hem van mening verschilt vindt Harrie het net zo prima. Er is momenteel niets meer te bewijzen wat Harrie betreft. In plaats van een derde poging te doen, nam Harrie dus een stokbroodje met olijventapenade en spoelde die weg met een slok port.
